Silv

Nie wiem czy tą wiadomość wogóle przeczytasz ale naprawdę świetna książka i trochę szkoda ze ja usunęłas ale to twoja decyzja. Mam również pytanko ponieważ  w mojej bibliotece jeszcze  jakiś tydzien temu normalnie pokazywali mi się twoje opowiadanie a teraz jak je sprawdziłam były tylko dwa rozdziały jeden z porzegnaniem a drugi z informacją o plagiacie więc kiedy dokładnie usunęłas cała książkę? 

Śliczny Arminek !

Wiem, że nie cierpisz swojej książki oraz możliwe, że mi nie odpiszesz, bo nie logujesz się na to konto, ale mam do Ciebie pytanie. Jak planowałaś zakończyć "To mój czas!"? Liczę, że jednak odpowiesz na moje pytanie oraz pamiętasz jak to chciałaś zrobić

cześć! chciałabym cię zaprosić na opowiadanie, które jest dostępne na moim profilu. jest ono zbiorem różnych historii związanych z bohaterami książek j.k.rowling!
          mam nadzieję że wpadniesz.
          pozdrawiam xx

Ludzie ja serio nie przyznaję się do tego shitu na moim profilu, miał*m 13 lat i mi wstyd xD Już dawno niczego nie publikuję, piszę tylko dla siebie i znajomych.

To mój czas ma 100k wejść dzięki i w ogóle, ale dlaczego wy to czytacie xDD

Jeżeli we wtorek rano To mój czas nadal będzie istniało, to wiedzcie, że jestem pizdą.

Dobra, nie wiem czy wszyscy to przeczytają, ale czasem dostaję kaca moralnego przez „To mój czas" I fakt, że to nadal istnieje takie niedokończone. Jest wpół do trzeciej w nocy, a mnie złapało na przemyślenia, więc przelogowałam się z 'nowego' choć ma już ze dwa lata, konta, na to i piszę to. Mam nadzieję, że dotrze to jednak do większości fanów (Boże, dlaczego to ma fanów) mojego opowiadania. To fanfiction jest paskudne. Tak, uważam, że to okropne i można powiedzieć, że brzydzę się swoim ff. Nadal mam swego rodzaju sentyment oraz nie chcę nikomu zabierać jego ulubionej lektury. Jest mi jednak cholernie wstyd przez to opowiadanie. Nie chciałabym, żeby to w ogóle istniało. Jego pisanie dało mi coś, dobrze się bawiłam, rozwinęłam, z początku nikłe umiejętności. Jednak... No właśnie, jednak. Nie chcę go kończyć. Zachowuję się teraz jak, kolokwialnie mówiąc, szmata, ale bardzo nie mam ochoty go kończyć. Brzydzę się tym. Brzmię jakbym nie miała szacunku do tego opowiadania, czy do siebie, albo, broń Boże, do was, czytelników, ale... O ile po części zgadzam się z dwoma pierwszymi, to bardzo was wszystkich szanuję, gdyż szanuję każdego człowieka, bez względu na jego upodobania czy zainteresowania, no, poza samą sobą. Jednak  po prostu nie potrafię znieść istnienia tego żałosnego wyplutka fantazji małej dziewczynki. Zmieniłam się, ale to nic dziwnego, bo, możecie się zdziwić, ale ,,To mój czas" ma już trzy lata. Aż dziwne, jak bardzo moja osoba zmieniła się przez ten czas. Nie wiem, czy na lepsze. Możliwe, iż ta trzynastoletnia dziewczynka, pisząca wesołe fanfiction o jej ulubionych postaciach, była lepszą osobą, napewno szczęśliwszą, niż jest teraz. Może jestem teraz zła i wredna, ale po prostu... Po prostu mam dość. Sama nie wiem, czemu to piszę, mam nadzieję, że ktoś to zauważy. Dziękuję za uwagę, możliwe, że to ostatni raz gdy to piszę, jednak
          Koniec psot, Daria Lupin.

Hej, zapraszam na moje opowiadanie o Tomie❤

Omgggg kocham twoje prof!