Ruhumun Boşluğuna Renkli Maskeler | sangi
İnsanların arasında yürüyordum, gülen kalabalıkların içinden geçiyordum, kahkahalar duyuyordum - ama hiçbiri bana ait değildi.
Ne zaman gülecek gibi olsam, içimde bir şey geri çekiliyordu.
Gülmek istemiyorum değil, sadece... beceremiyorum.
Hayatım bir vitrin gibi: dışarıdan bakınca her şey yerli yerinde, ama içeri girince raflar toz, camlar çatlak.
Bir gün, şehrin karmaşasından kaçıp, terk edilmi...