huznunahi
Şurada dursun da az mutlu olunca gelip yazalım
r0ttame
r0ttame
Yaşamak değil, beni bu telaş öldürecek.
r0ttame
Çokça yağmur yağsa, temizlenir mi şu kirli dünya
huznunahi
huznunahi
Bugün ne vardı yemekte
r0ttame
Bağırmak susmaktan kötü
huznunahi
Günlerden cuma ve ne dediğimi bilmiyorum; zürafalar yine gümbür gümbür bulut yiyor.
Karşına Pindaros‘un evi gibi dikilmezsem de benim adım cihanda sulh değil!
Ne zaman bir gemi görsem, Harar‘a kaçmayı kafasına koyan acemi bir Rimbaud olurum.
Acemi sözcüğünün, “Acem“den gelip gelmediğini de düşünmeden edemem.
Kafamın içinden, üstünde dev balinaların yüzdüğü, kiklopların cirit attığı dev portolon haritalar çizer, riskli rotalar belirlerim.
Portolon sözcüğünün etimolojik kökeninin, Portekizli
denizcilerden gelip gelmediği takılır aklıma bu defa.
O gün bir buçuk hayalperestsem eğer, Afrika haritasını fillerin kulağına benzetirim.
Yeri gelir, Kserkes gibi de kabaran denizleri kırbaçlarım.
Yeri gelir, “gibi” olmam, “ta kendisi” olurum;
İthaka‘ya varamayan gemilerin tayfası, cennetten kovulanların elması.
Sen de beni sevme, ben seni severim.
Bu gidişle yemediğim halt kalmaz.
Uçurtmaya “uçutturma” bile derim.
Kara yakılar yakan, bakılar bakan yaşlı bir ’şaman’a dönüşürüm.
Köprücük kemiklerim derinleşir; belimdeki venüs gamzeleri belirginleşir.
Sen de beni sevme, ben seni severim.
r0ttame
r0ttame
r0ttame
huznunahi
Hiç bir şey de anlam aramayan, küçük detaylarda boğulan peş para etmez adamlardık biz. Hoş ne ara adam olduk orası muamma. Her şey oluruz da sevgiden bihaber göçeriz. Ziyanı yok okur öğreniriz.