Karam

Kırgınım sana ben
            Üstelik bu ana dek
            Hiç kırılmadığım gibi

Kırgınım sana ben
            Yalnız beni değil
            Kendini de kandırmışsın

En sevdiğin gibi
            Şaraplar, yataklar, öpüşler ve düşler
            Havalarda uçuşurken

Herkes neden düşman, herkes neden düşman?
            Unuttuk hepsini, Nuh'un nefesini
            Gelme yanıma, sen başkasın, ben başka

Hisset
            Duygularımı hisset
            Acılarımı hisset
            Bak şimdi ne hâllerdeyim

Belki üstümüzden bir kuş geçer
            Kanadından bir tüy düşer
            İner döne döne gökyüzünden
            Hiç bir yüz güzel değil senin yüzünden
            Haydi kalk gidelim bu şehirden
            Gün doğarken ya da güneş batarken
            Belki kuşlar geçer üstümüzden
            Kanatlanır senin ellerinden

Doymadım doyamadım sevmelere seni ben
            Kimseyi koyamadım yerine yeniden
            Saymadım sayamadım sensiz geçen yılları
            Ne inkar, ne itiraf bu yalnızca sitem

Günaydınn (akşam oldu)

Seni kaybetmekle yüzleştim dün gece restleştim korkusuyla
            Ne tuhaf şey ki düşüncesi dahi yetti mahvolmama
            Hey gidi ben sana ne oldu öyle ki emindin aşksızlıktan
            Yalnızlık fihriste eski sevgili muhafsın mutsuzluktan

Al artık koynuna beni Karam.
            Günahın boynuna can Karam.
            Anladım sensizlik haram.
            Gel artık insafa be Karam.

Bilemem yarını göremezsem seni şansın yok,
            Çalarım kapını başka çarem yok.

Kömür gözler yaban dudaklar,
            Ya bu endam cilve bu nazlar.
            O dudaklar helalim haktır,
            Bende canım bana da günahtır..