❁

göğsümde bir ağıtın yası öyle bir ağırlık ki nasıl anlatılır bilmiyorum. yarım bıraktığım şiirler bileklerimi kesiyor ama sen merak etme. benim hâlâ vedaya cesaretim yok.

bu kalbi çok uzun süre önce göğsümden çıkarıp atmayı ne çok isterdim.

ölüler aldatılmaz 

mayıs sonu iki bin.

ihanetini dile getirmek onun için o kadar zor ki defalarca duraksıyor. yine de gülümsediğini görüyorum.

sıfır sıfır.

yağmuru hiç sevmezdi. çünkü bir keresinde yağmurlu havada dışarıya çıkmak zorunda kalmıştım, hasta olmuştum. o gün "yağmur seni çok üzdü, bir daha sevmeyeceğim." demişti. gülmüştüm öylesine. o zaman küçüktüm tabii, alaya almıştım. ama şimdi büyüdüm. bugün doğum günü. önceki zamanlarımızda aramızda bir şeyi kutlarken sana bir şey demem lazım dedi. 
            "hâlâ yağmurdan nefret ediyorum."

ölümü parmak uçlarımdan tanı.

doğru sanmış.

özgürsün, özgürüz. tüm umutlar balonlara takıldılar.. gülümsemesi eksik çocuklara uçuralım mı? benden çok onların ihtiyaçları var.

sen iyisin, senin iyi olduğunu bildiğim için gururlu bir anne gibi hissediyorum. tüm gün böyle hissettim.

buruk bir gülümsemeyle hatırlayacağım seni.

seninle ilk kez tanıştığım günü hâlâ hatırlıyorum.*

kötü bir zamanlamaydı. hayatın farklı evrelerinde tanışmışlardı. farklı şeyler istediler.

oysa şimdi iki yabancı gibiydiler. hayır, bu yabancı olmaktan da beterdi. çünkü hiçbir zaman yeniden tanışamazlardı. sonsuza dek sürecek bir yabancılaşmaydı bu.