this day...

Pora iść nowymi ścieżkami - zrozumiałem to dawno

Lecz jakimi? Nie żal Ci powiedzieć: to koniec, przeszłości? - zapyta niepewność

 A może trochę? Lecz cóż powiedzieć, gdy dawno poszedłem w inną stronę? Życie niejeden szlak wyznacza i nie warto spoglądać w tył, żałując i wspominając bez końca. Wspomnienia zostawmy na chwile, gdy oświecają niebo, w które patrzymy dziś, a nie okrywają je mrokiem, prowadzącym do zguby. Czasem zaś nie znaczą nic. To normalne.  Po prostu bądźmy ludźmi. Nie próbujmy udawać, że to, co za nami, nigdy się nie wydarzyło. To wszystko zbudowało nas takimi, jakimi jesteśmy dziś. A przed samym sobą nie można zamykać oczu, bo i tak przegramy z prawdą. Życie nieraz nam to udowodni... - odpowie człowiek, jeden z wielu, patrząc w stronę zachodzącego słońca

Czyli już wiesz, że nie wrócisz na dawne ślady? Nie cofniesz się w miejsce, gdzie byłeś dawniej? Przecież wiem, że niełatwo ci to przyznać... - niepewność zapyta ponownie

Tak... tego chcę - człowiek powoli odchodzi, bieżąc w stronę nocy z kapturem na głowie, opuszczając wzrok

Może jeszcze kiedyś o mnie usłyszycie, lecz już nie tu. To zamknięty rozdział. Gdy czasem będę sobie o nim przypominał, nie pomyślę nic złego. Po prostu wszystko już za mną, czy to dobre, czy złe chwile. Dziękuję za wszystko! Trzymajcie się, kochani! 

(KONTO ZAMKNIĘTE)