@zey

Hiçbir kelime anlatmaya yetmedi hiçbir şeyi.

Sönük ve renksiz kelimelerimin içinden en parlak olanları seçtim senin için...

Sessizliğin acı verici melodisini duyabiliyor musun?
          
          Yoksa herkes gibi senin de sağır mı kulakların? 

"Ölmedim daha," dedim.
          
          "Öyleyse yaşadığın için şükretmelisin," diye cevap verdi.
          
          Gülümsedim. Sadece gülümsedim.

Ellerimde solan binlerce çiçeğin kuruyup gitmesi kadar aciz ve çaresizim şimdi. Zihnimdeki kalabalıkta da yalnızım ben, gerçekten ziyade. Duygularım kadar anlaşılmaz ve karmakarışığım şimdi. Şeytanlarımın kuyruğuna binlerce düşünce bağlı. Hepsini bir günahı fısıldar gibi fısıldıyorlar kulağıma. Durduramıyorum. Gün geçtikçe çoğalıyorlar, durduramıyorum.
          

Binlerce uçurum, binlerce ölüm...

Utançların, pişmanlıkların, üzüntülerin olmasa ne değeri kalır mutluluğun, sevincin, neşenin? İşte bunlarla yaşamak. Asıl sorun burada, bunları kabul ederek yaşamak."
          

"Yaşamak," dedi. Sözleri yine ve yine sakin, su gibi akıyordu dudaklarından. "Yaşamak, bir ince dala tutunur gibi."

Tam bir şey demek için dudaklarını araladığında," Gırtlağınıza takılan kelimelerin boynunuza urgan diye dolanmasına izin vermeyin," diye araya girmemle sustu. "Yoksa o kelimelerin müsebbibi belki siz değilsiniz ama ayaklarınızın altındaki sandalyeyi iten sadece kendiniz olursunuz."
             
                                                                           ~X

Yıllar geçiyor, zaman işliyor. Bir senenin daha sonu... Nasıl geçtiğini anlamadığım, bir şeyleri aşmakta zorlandığım, pes ettiğim, hırslandığım... Yeni yılın mutluluk, huzur, sağlık ve başarı getirmesi dileğiyle...