Lucian.

Güzel geceydi.

"Ama bir son vermek, yeni bir dize yazmaktan daha çok cesaret ister."
          
          Böyle Buyurdu Zerdüşt, Friedrich Nietzsche.

Çok eskiden küçük de olsa bir sebep arıyordum.

Denizlere karışmak istiyorum.

Zaman acılara iyi gelmiyor, yenileriyle geçmişi unutturuyordu.
          Ama sanıyorum ki zaman bana karşı acımasız, zihnimse  hastalıklıydı. 

Yere çöküp toprağa karışabilecek kadar yorgun hissediyorum.

Söylediklerinin doğrudan kafama gireceğini bilselerdi bunun yerine ne derlerdi?

Bütün hayata karşı bir mide bulantısıyla uyandım. Yaşamak zorunda olmanın dehşeti benimle birlikte kalktı. Her şey gözüme boş göründü bir an ve içimden buz gibi bir ses, “Hiçbir derdin çaresi yoktur.” dedi.

Serin bir rüyanın hatırınadır çektiğim dünya ağrısı. Bir hayalden geldim ben, bir hayal verdim sana.

Benim hâlim bundan sonra ancak yarım bir varlık olacak. Eskisi gibi olamayacağım. Her gün biraz daha uzaklaşıyorum kendimden. Bir şey koparır bizden yıllar geçip giderken.