♡ nicohnny ♡

seni tanımıyorum ama bu kucuk hediyemi kabul et lütfen. Umarim seversin ♡
          https://youtu.be/j9cuyWbehfY

çok sevdim seni, çok sahiplendim. aile deyince aklıma geldin, dost deyince aklıma geldin, sevgili deyince aklıma geldin, mutluluk deyince aklıma geldin, varlığına özlem duyduğum ne varsa hepsi seninle büründü ete kemiğe. dokundun bana, hiç kimsenin dokunmadığı kadar çok ve hiç kimsenin dokunmadığı kadar narin. meğersem hepsi gidişin içinmiş, hepsi bu perdenin bir parçasıymış. hançer saklıymış baldan tatlı, pamuktan yumuşak dokunuşlarında. ayrılık günümüz için ayırmışsın. o gün geldiğinde fısıldayacaktık oysaki, sözümüz öyleydi; sen beni boydan boya bıçaklamayı tercih ettin. arkamdan sarılacaktın oysaki ve ninniler fısıldayacaktık geceye ama sen gecenin ayını çalmayı tercih ettin, geceler gelmesin istedin. bir gittin ve bir daha hiç dönmedin. gül, dedin bana güldüğümde kan kusacağımı bilerek. ben bu hikâyede sadece bir figürandım, sen ise hikâyeyi yazdın.

olan biten hiçbir şeyden değil ama gözümün içine bakarak söylediğin "aşığım." yalanına inanmaktan pişmanlık duyacağım. üç günlük oyuncağınmışım gibi beni bir kenara atışına değil ama beni karşılıklı sevgiye ve mutlu bir ailenin varlığına inandırmana üzüleceğim. sana ve yalandan dünyana değil, kendime yakacağım.

o gün geldiğinde fısıldarım

gece uyuduğunda son ve sabah uyandığında ilk gördüğü yüz olmalıymışım

haykırmak istedim. ben bir evdim ve en güzel, en sağlam tahtalardan yapılmıştım. kolum su boruları, ayaklarım her an seviştiğim taşlar, gözlerim balkonlar, sözlerim duvarlardı ve nefes alıyordum. yaşıyordum. içimde kahkahalar ve bolca neşe vardı. ateşe verildim. haykırmak istedim. hiç ağlamadığım kadar ağlamak, hiç bağırmadığım kadar bağırmak, hiç koşmadığım kadar koşmak, hiç olmadığım kadar olmak istedim. korktum. ben sadece insanları ağırlayan kocaman ve güzel bir duraktım ama insanlar odalarımı beğenmediler. konuşmak ve hiç susmamak onlara biraz olsun kibar olmaktan zor geldi. çoktan tutuşmuş tahta parçalarımı onlardan uzak tutmaya çalıştıkça daha da soktular burunlarını. korktum. odalarıma sakladığım, neredeyse her akşam gizli gizli koklaştığımız kâğıtları ve ağıtları buldular sandım.
          
          ve sevdim. güzel insanlar sevdim. sevince yanağını okşamak istedim. sıkıca sarılmak ve asla evde hissetmediğim kendi diyarımda bir yere ait hissetmek istedim. sevmeyi de sevdim. ilgimi, alakamı, neşemi, güzelliğimi çokça değer verdiğim veya sularına kapıldığım insanlara vermekten asla çekinmedim. ben bir evdim ve ben misafirler ağırlardım. en güzel şekilde ağırladım. bu beni mutlu eden en büyük şeydi.
          
          fakat bazı insanlara ulaşamadım. nerede olursa olsun, ne kadar seversem seveyim, ne laflar edersem edeyim bazı insanlar bana sokaklarca uzak kaldılar. ve en acısı onların her saniyesini gördüm. içimde sevgi sepetindeki papatyaları dağıtmak için sabırsızlanan küçük çocuk çok üzüldü, ağladı. ağlama, diyemedim. ulaşamadım. çok sevdim, çok çok sevdim. belki şiirler yazdım kilitli bir günlüğe, belki kanlandım ve içini döken bendim duvarlara, belki çiçekler ektim balkonuma, özellikle unutma beni çiçeği, görünürse aylardır açık kollarıma atılır birileri diye, belki kuşları çağırdım birkaç melodi fısıldasınlar da şenlenelim bahanesiyle...

bir şeyler eksik gibi ama ne bilmiyorum, düşündükçe sanki bir şeyler de fazlaymış gibi geliyor. çığlıklar atmak istiyorum. çığlıklar atmak, etrafta koşuşturmak ve yıllardır görsem de asla tanış olmadığımız betonlardan ve insanlardan kaçmak istiyorum. ama yalnız kalmaktan da korkuyorum çünkü bilirim ki ben kaçtım mı karanlığa kaçarım ve yine bilirim ki bir kez daha kapılırsam bu karanlığa bir daha çıkışım çok zordur. defalarca kaçtım oradan, her seferinde dönüşüm daha da zorlaştı ve daha da ağır hissettim. bunu hak edecek ne yaptım bilmiyorum. sadece yaşamak istedim.

30 mart 2022
          sanma ki unuttum kirpiklerini
          sanma ki unuttum dediklerini
          asıl onlardı bahşeden cehennem ateşlerini
          yoksan kim sevdirebilirdi ki
          yanmayı ve hiç dirilmemeyi?
          aklıma geldiğinde gözlerimin dolmadığını
          sana kim söyledi?
          seni özlemediğimi ve hâlâ yasta olmadığımı
          sana bakarken içimin gitmediğini
          sende kaybolmamak için seni itmediğimi
          sen diye diye ağlayıp gülmediğimi
          senin bana hem ilaç hem zehir olmadığını
          sana hangi yalancı kuş söyledi?
          ve seni hangi güç buna inandırdı?
          yemin ederim git istiyorum, gitmek istiyorum
          beni tanrının yokluğuna inandıran dualar ediyorum
          kimse duymuyor ki benim sesimi
          bir zamanlar fısıltımı bile işiten sen
          neredesin şimdi?
          tüm bunların intihar olacağını akıl edemedin mi?

HAHAUDHWOND NOLDU BILIYO MUSUNUZ ben dark magici bastan okumak istedim ama hic sevmedigim bokkk gibi kisimlari vardi bu yuzden degistirdjm IndoaKKDLWMFLSKS  COK KOMIK DEGIL MI SIRF KENDIM DAHA COK ZEVK ALARAK OKUYIM DJYE SICICAAAMMM

KURTULDUM BEN