Oturuyor bir adam
Buğulu cama karşı
Göremiyor öteyi
Kazağıyla siliyor buğuları
Düşünüyor adam
Eşyalar ona bakıyor
O dışarıya
Gitmek istiyor
Bu yalnızlığı terk etmek istiyor
Eski neşeyi bulamıyor burada
Bir özlem var kendisinde
Belki bir şehir,belki bir insan
Gidemiyor adam,kalamıyor da
Kitaplar ona bakıyor
O,tekrar buğulu cama
Fakat buğuları ezmeden kalkıyor
Eşyalara veda ediyor
Yalnızlığı da
Kapıyı çekip gidiyor adam.
Following
