özlem eroğlu

Hiç bu kadar güçlü hissetmemiştim. Güçlü hissetmek için tek bir sebebim bile yokken hem de. Tüm bedenim yorgun. Tıpkı bir fanusun içine hapsedilmiş gibiyim. Ne zaman bağırmak istesem kendimi susarken buluyorum. Sınırlarıma yaklaştığımı düşünürken, aslında duvar örmeye devam ediyorum. Kim olduğumu açıklayamıyorum. Her şeyden önce anlayamıyorum. Zorluklar benim için hiçbir şey değil. Basamakların yükü, gündüz gözüyle gördüğüm acılardan daha derin değil. Bacaklarım yorulsa da, devam et diyen bir tarafım var. O hiç yorulmadan, usanmadan koşmaya devam ediyor. Buzullarımı kırmanın yolunu ararsam bulamam ama yolda karşıma bir taş çıksa ve ben ona takılıp düşsem, yere yüzüm değdiğinde her zaman için bir çözüm yolu bulurum. Tam çare olmadığını düşündüğüm sırada, kendimi bin bir çeşit çözüm yolu seçerken buluyorum. İmkansızlığın çekiciliğini kabullenmiyor, imkanlılığın çekiciliğini arzuluyorum.