Yazar

sanırım,fazla aptalım.

Bu bir son değildi;
          Bu kaybetmekti.

Vazgeçmek istiyorum;
          Her şeyden.

Gitmek sadece fiziksel değildir bence.Hangimiz gittik ya da kaldık bilmiyorum.Ama ben hangi taraftaysam yıkığım biliyorum.Ben gitmek istemedim çektiler.Sen istemiş miydin?Bilmiyorum.

Tanıdık ses bu sefer bir kez daha içimi acıtmıştı.Göz yaşım benden habersiz yere düşerken kendime lanet okuyordum.En büyük günahıydım onun şimdi benim yüzümden bir kere daha acı çekiyordu.
          Boğazım düğümlenmişti,kendime gelmek istemiyordum o an içinde kendimi öldürmek istiyordum.
          “Y-etmedi mi?Konuşmakta zorluk çekiyordu.Hızlıca ceketimi çıkartarak kanı durdurmaya çalışıyordum.“Sus.Lütfen şimdilik sus.”
          “Bana çektirdiklerin yetmedi mi?”
          Durmak istemediği belliydi,acıyla dediklerine göz yumarken artık oklar yön değiştirmişti.
          Gözleri kapanırken acı bir feryat koptu dudaklarımdan.
          Ölmüş gibiydi,nabzı çok düşüktü.
          Bu sadece bir ölüm olmayacaktı,bu kendimle yapacağım en büyük savaşın ölümüydü.

Bana aşkı biliyor musun diye sordu…
          Ben Ayaz’ı yazmışım aşktan daha fazlasını biliyorum.

Burdan bunu asla görmeyecek olan Matematik Hocam Allah belanı versin.

İyiye mi gidiyor bazı şeyler?
          Yoksa fırtına önce ki sessizlik mi ?

Aynı yerdeydik,aynı kişiydik.
          Bi fark vardı;
          Ben artık o değildim.

Bir süpriz mi yapsak?