muhendis_kadin

Sırf seni hatırlatıyor diye en sevdiğim şeylerden nefret etmiştim. En çok da bunu unutamam. 

Yoruldum diyorum "kaç yaşındasın?" diyorlar.
          Onlara güzel tavsiyeler verdiğimde "yaşından olgunsun." diyorlar.
          İnsanlar kendileriyle çelişiyorlar. 

Neden kaybediyoruz biliyor musunuz?
          Gereksiz insanlara değerinden fazla değer veriyoruz. 
          Üzülmesinler diyoruz. Biz üzülüyoruz. 
          Önem verip gözümüzde yüceltiyoruz. 
          Ve o yapmaz deyip hiç toz kondurmuyoruz.. 
          Ama hep böyle yaptığımız insanlar hayal kırıklığı yaşatıyor bizlere..

Sanıyorsun ki bu hayat bize bakii. 
          Ama şunu unutuyorsun güzel adam! 
          Bu hayat sana emanet ve bir gün bitecek! 

Sen döndüğün an. 
          Ya ben yok olursam? 

Bir dostum olsun isterdim hayatımda. Tüm arkadaşları gerimde bırakıp sorgusuz sualsiz güven dolu olacağım bir dost. Her an yanımda olduğunu bildiğim. İhtiyacım olduğunda, ihtiyacı olduğunda, her hangi birimizin başı dertte olduğunda, mutluluğumuzda, üzüntümüzde... Hep birlikte olmak istediğim bir dostum olsun isterdim hayatta... Onunla delirmek. Onunla ağlamak. Onunla gülmek. Ama Olmadı.. Belki de nasip değildi.. Onun yerine ayakta tek başına durmayı öğretti hayat bana. Dost değil de arkadaşcıklar vardı hayatımda.. Hiç bir zaman tam anlamıyla güven duyamadığın ama vakit geçirdiğin insanlar işte.. 

Atın şimdi geçmişte biriktirdiğiniz çöpleri. Hadi geleceğe bakalım! 

Romantik bir film izler gibiydi seni ve onu izlemek.. 
          Ama neden filmler gibi mutlu etmedi beni? 

Tırnağınız bile edemeyecek insanlar size güvenmediğini söylüyor.. Umursamayın onlar güvendikleri bebekleriyle oynamaya devam etsinler.. 

Galiba aşka rastlamıştım ben.. 
          Farkında olmadan.. 
           Çocuk düşlerim ile..  
          Daha aşkın ne olduğunu bilmez iken hemde.. 
          İçimi söke söke düşündüm seni.. 
          Canım acıya acıya yine de vazgeçemedim ben! 
          Döktüğüm her göz yaşı senin tebessümüne düşeceğini sanarak ağlamalarımı bile durdurmuştum ben.. 
          Bu kadar masumca sevmiştim işte seni.. 
          Bu kadar çocukça.. 
          Bir gel desen tüm zorluklara göğüs gerecek cesareti de bulmuştum kendimde.. 
          Oyun oynadım! 
          Kendimle.. 
          İnsanlarla... 
          Oyunculuk yeteneğimi keşfettim.. 
          Çok güzel gülümsedim etrafa 
          Asla belli etmedim üzüldüğümü.. 
          Yalandan tebessümler dağıttım insanlara.. 
          Yalan kahkahalar.. 
          En çokta anneme yalan söyledim.. 
          Niye ağlıyorsun kızım dedi.. 
          Derslerim kötü gidiyor dedim.. 
          Anne canım çok yanıyor diyemedim.. 
          Üzgün olduğumu gördü.. 
          Neden böylesin dedi.. 
          Bugün çok yoruldum dedim.. 
          Anne yoruldum artık rol yapamıyorum diyemedim..