eskiden beri soruldugu taktirde hic cevap veremedigim bazi sorular vardi ve en baslarinda da en buyuk korkumun ne oldugu geliyordu. sanirim artik bu soruya emin olmamakla birlikte "zaman" cevabini verebiliyorum. zamanin degistirdikleri, zamanin getirdikleri, zamanın goturdukleri, zamanin kaybettirdikleri, zamanin kazandirdiklari...bazen dun ne yasandigiyla ilgili oyle cok dusunuyoruz ki yarinimizin kontrolden cikmasina goz yumuyoruz. bazen de anilarimiza karsi oyle umursamaz yaklasiyoruz ki hayatimizin belki de en guzel sayfalarini geri donemeyecegimizi bildigimiz halde kendi ellerimizle yirtip yakip atiyoruz. bir donem her saniye konusmak icin can attigimiz kisiyle karsi karsiya gelsek tek laf edemeyecegimiz, yuzundeki gulumsemeler yok olmasin diye onla olan guzel gunlerimizin haricindeki binbir turlu seyden vazgecebilecekken, artik sadece birbirinizi kirdigimizi anlayip vazgecilmesi gereken tek seyin aramizdaki iletisim oldugunun farkina vardigimiz bir asamaya geliyoruz isteyerek ya da istemeyerek. 2 yabancidan, yeniden 2 yabanciya donuyoruz. gelecekte o nasil olacak? hayatini diledigi gibi yoluna koyabilecek mi? hayallerini gerceklestirmesine yardim edecek o gucu bulabilecek mi? asik olacak mi?
bundan sonra asla samimi cevaplar alamayacagimiz tum bu sorulari zamana gomup yolumuza devam etmek zorunda olmak da, bir zamanlar tahmin dahi edemeyecegimiz, zamanin bize sundugu igrenc bir surpriz sanirim. keske bazi anlarin zamanda kaybolmasina engel olabilsek, bazi zamanlar zamani durdurabilsek.
