ekim.

Korkudan mıdır ya da 
          değişmez kadim tabu
          Kim derdi ki
          Sancılardan bir hayat bulur, 
          ölmezdim
          Kim bilir

Gittiğimi biliyordun
          Bu andan çok daha önce
          Bittiğini biliyordun
          Ruhunun her zerresinde
          Bir sırrı dillendirmekten korkuyordun
          Ve ölesiye yalnızlıktan
          Son sözü seslendirmekten korkuyordun
          Ve ölesiye vedalardan

Ölenler özgürdür,
          kalanlar muamma.

Kin’in Yas’ından eser kalmaz bu gidişle. İsmim Ahmet olur. Pierre olur. İnsanın hayvanından
          eser kalmaz bu gidişle. Mesleğim işçilik olur. Politikacılık olur. Hayatın ölümünden eser kalmaz bu gidişle. Evim uyku olur. Kinyas rüya olur...

Artık yoruldum yaşamaktan, 
          hep yenildim
          Ölüler rüya göremez, 
          bana inan, çok denedim

Beni al, istediğin gibi kullan
          İçim ezilsin
          Durdurulan her şey bir anda
          Beni ele geçirsin

quindi marlena torna a casa, 
          che il freddo qua si fa sentire
          quindi marlena torna a casa, 
          che non voglio più aspettare

Gönlüm isterse gelirim
          Bitmeyen aşkla sevişirim
          Seyret bak Uçurum Dağı’ndan
          Dümdüzdür vadi

The man with the sad eyes
          Lives alone and needs love
          Like the air needs to see me
          Like the sun, I need him
          The man with the sad eyes
          He’s finally found a reason
          To make his gaze laugh
          With my kisses and great love

El muchacho de los Ojos Tristes