Elizabeth🪄

Yillar sonra...

Last night I dreamt
           that somebody loved me
           No hope, no harm 
          just another false alarm.
           Last night I felt 
          real arms around me
          No hope, no harm
          Just another false alarm.

Fade into you

yeni yil yine biz

Dağılan parçaları toplamak hayli zor, hele camdan bir eşya ise. Ellerin kan revan içinde bakıyorsun etrafına yardım beklercesine, kimse yok. Ellerinde parçalar, çöküyorsun yere. Saçılan parçalardan bazıları dizlerine, bacaklarının her yerine batıyor ama aldırış etmiyorsun pek. Ellerinde parçalar yumruklarını sıkıyorsun bir güzel, acının geçmesini umarcasina. Canın yanmıyor. Küçük bir kan gölü oluşuyor dizlerinin dibinde. Ağlıyorsun, gözlerinden yaşlar akıyor ama canını acıtan camlar değil sen de biliyorsun. Gözlerin uzağa dalmış, oturuyorsun öylece. Kan kokusu burnuna ulaşıyor, yine pek aldırış etmiyorsun. Birden bir yorgunluk çöküyor üzerine, karanlık çekiyor seni. Usulca kırık camların üzerine cenin pozisyonunda yatıyorsun. Beş dakika diyorsun, yalnızca 5 dakika uzanacağım çok yorgunum. Gözlerine karanlık bir perde iniyor yavaşça. Üşüyorum, keşke biri üzerimi örtse.

How many nights should far away more 

Hilerimin kayıp gitmesini izliyorum ellerimden. Sanki kalbim atmayı bırakmış, beynim fonksiyonlarini durdurmuş, ben ölüden hallice kalmışım öylece. Bomboş gözlerle bakıyorum ruhumun derinliklerinden. Ağlamak, bağırmak istiyorum fakat sesim çıkmıyor. Sıkışıp kalmışım sanki ruhum ve bedenim arasında. Dışarıdan bana seslenenlere ses veremez olmuşum. Sana bile cevap verememişim konuşmamı istemişsin, bir kelime beklemişsin ama ben ağzımı bile açmamışım. Nefes alamamışım. Her şey üstüme gelmiş bir bir. Yüksek duvarlarımın arasında yatan bir cesede dönmüşüm sanki. Hayat fonksiyonlarım durmuş, ben bir şey yapamamışım. Ben kendimde değilmişim. Ben kendimi kaybetmişim.

Yollarımız kesişmeliydi, tanıştık. Süremiz doldu, ayrıldı yollarımız. Tekrar yollarımızın kesişmeyecegini bile bile istedim hep. Ama şimdi bakıyorum da ne o zamanki sen kalmış, ne de ben eski ben. Sen beni sevmez olmuşsun, ben seni beklemekten tükenmiş. Sen devam edebilmişsin yoluna, ben çökmüşüm yol ortasında. Sen mışıl mışıl uyumuşsun, ben ağlayarak. Senin umrunda olmamış, ben kendimi suçlamışım. Aslında sen yine aynı sens sadece beni hiç sevmemişsin, ben de yine aynı ben ama seni çok sevmişim.

"Mesela ben çok gülerdim, çok konuşur, saatlerce aynı konudan bahsedebilirdim. Ama bir şeyler oldu sonra, gerçi bir şeyler hep oluyordu ama ben geç farkettim işte, bazı konuları aşamadım, bazı şarkıları susturamadım, bazı cümleleri unutamadım ve kalbimi yaşanmışlıklardan arındıramadım. Birileri uzun uzun bir şeyler anlatıp durdu ama cevap veremedim hiç birine. Çok sevdim herkesi ama kimsenin sevdiği olamadım. Çok şey sayıkladım, kimse anlamaya çalışmadı. Sonra sustum, hep öyle olur ya zaten."

mutlu yillar bebegim