depresyondadegilim

Ne zaman şiir yazmak istesem kendimi hatırımdaki şiirlerin mısralarına uzanırken buluyorum. Belki de hiçbir zaman özenmekten öteye gidemeyeceğim. Seni ne kadar sevdiğimi düşünsem, daha önceden sevilenlerin duyduklarından ötesini duyamayacaksın. Ellerimde sevgim, küçülüyorum. Seven bir insan sevdiği için üç beş yeni mısra üretebilmeliydi. Seni seviyorum. Seni seviyorum ve içimi seninle ısıtıyorum. Kimi sevsem sensin. Desem ki sen benim için hava kadar lazım bir şeysin. Bir bakışın ölmem için yetecek ancak ben, sen özel ol istiyorum. Ama seni özel yapamıyorum. Bu benim sevgimi daha özensiz, eksik yapmıyor. Diğerleri gibi yüceltmiyor da. Seni seviyorum ve bunun bu kadar oluşu beni üzüyor.

Renk baloncukları uçuşuyor
          Şen şakrak melodilerle
          Lolipoplar kadar neşeli
          Dinç bir elma şekeri
          
          Işıltılı hayalin
          Hayatının oyun alanı
          Neşelendirmek gerek
          Çoktan ölmüş bu adamı

Kaçıncı faslı bahar bu, solar gider emelim
          Tadılmadan nice yıllar geçer budur halim
          Çiçeklerin bana dal dal uzansa değmez elim
          Ben işte böyle bir aşkın esiriyim güzelim.

Eğer ölümün onlar için hiçbir önemi yoksa, yaşamanın da yoktur. Öyleyse niçin ve nasıl yaşıyor bu insanlar?
          -Yedigey, Gün Olur Asra Bedel

Sıkıldım. Seni görmek istemiyorum. Hani gülüşün her şeyi mümkün kılardı? Ruhumu okşayan cümleler kalbime batıyor. Keşke hiç karşıma çıkmasaydın. Aptallaştırıyorsun beni. Kendimden uzaklaştırıyorsun. Bu artık bir savaşa döndü. Kimsenin varlığından bile haberi olmadığı bir savaş. Niye kestin diyorlar, bilmiyorum. Çünkü kesmedim. Bu bir savaş yarasıydı, bense gazi kaldım. Ben kesmedim. Savaştı. Yemin ederim savaştı. Ben kesmedim. Çok direndim, başaramadım. Dahası artık neyin gerçek olduğundan bile emin değilim. 

People says they are sensitive. Then break your heart. With their sharp words. They say it is for your wellbeing. Well, fuck my wellbeing. You destroyed my mind. And you want me to act adulty. Just why? If i dont harm anyonr why do you care. I harm myself yeah but, why this is forbidden? It's not like i kill myself. Why shouldn't i relieve my stress like that. Whats wrong with me, making myself blood. Do you feel guilty? Yes you are guilty but stop feeling your guilt on me. Cos guilty people act nonsense.

Bi kağıt bir kalem. Tüm ihtiyacım bu. Çarpık düzenin içinde 25 yaşını geçen kağıt kalemi bırakıyor. Oysa ben başka türlü bir yaşam hayal edemiyorum. 
          Yazmasam ne ben olurdum
          Ne de kendimi bulurdum.

gecen okulda taennie yazdiklarini gordum taekook kutuphanem agliyo su an

"Bunu sen seversin diye aldım." uzun zamandır keşfetimde en çok gördüğüm cümle. Herkes bu cümlenin ne kadar çok sevgi ve anlam içerdiğinden bahsedip duruyordu. Başta 'iyi hoş, öyledir heralde' dedim. Ama sonra o kadar çok gördüm ki 'abartıyorlar, alt tarafı bi cümle. Seni seviyorum varken, bu da neymiş' demeye başladım. İnanmadım yani bu söze, kanıtlamaya çalıştığı sevgisine. İnsan dışardan başkalarının mutluluklarına bakınca işin nasıl yürüdüğünü, neyin söylenip söylenmemesi gerektiğini anladım sanıyor da tam kavrayamıyor. İlk diyip de yalan olmasın, ama sanırım ilk defa biri bana bu cümleyi kurdu. "Sen seversin diye aldım." Bunun bu kadar anlamlı olduğunu bilseydim, bu kadar sevgi içerdiğini, önemsenmiş hissettirdiğini bilseydim, aklımdan dahi olsa bir an bile dalga geçmezdim. 'Bunu senin için aldım.' tercümesi 'Sen yoktun ama ben seni düşünüyordum.' Seni seviyorum'dan büyük hissettiren cümleler varmış. Anlamıştım, ama şimdi kavradım.

Küçük kardeşinizin olması ve bazen sizinle konuşması çok kötü bişey...