zeynep

Biri beni kurtarsın

Sen daha iyi bir eş ve daha iyi evlatlara layıksın baba. Neden böyle oldu? Neden kimse kıymetini bilmedi? 

BIKTIM YA BIKTIM ALLAH KAHRETSİN BIKTIM USANDIM YA 

Önce bebekliğim, sonra çocukluğum, şimdi de gençliğim... Mahvettin hayatımı. Senin yüzünden bütün hayatım boyunca yalnız kalıp yalnız öleceğim. Hastaydın, beni de hasta etmek istedin ve ettin. Mutlu ol şimdi. 

Bir ses duyuyor gibiyim
          Ama aslında eminim herkesin sustuğuna
          Avuna avuna, yalanla dolanla
          Geldik yolun sonuna galiba ama
          
          Kim bilir hiçbir şey için, hiçbir şey için
          Geç kalmış, geç kalmış değilizdir belki
          Yarın da bugünkü gibi kapkara ve yağmurlu
          Bir sabaha uyanacak tutsaklar olsak da

Senin gökyüzünde, benim yerim yoktu
          Kuru dallarında kanatlarım kırılıp koptu
          Senin toprağında, benim evim yoktu
          Kader aynı sondu, yazdığı son hikaye buydu
          
          Yanlış yerde geziyor bu kuş
          Bu yüzden yalnız uçuyor bu kuş

Ben
          senden önce ölmek isterim.
          Gidenin arkasından gelen
          gideni bulacak mı zannediyorsun?
          Ben zannetmiyorum bunu.
          İyisi mi, beni yaktırırsın,
          odanda ocağın üstüne korsun
                              içinde bir kavanozun.
          Kavanoz camdan olsun,
          şeffaf, beyaz camdan olsun
                              ki içinde beni görebilesin...
          Fedakârlığımı anlıyorsun :
          vazgeçtim toprak olmaktan,
          vazgeçtim çiçek olmaktan
                                  senin yanında kalabilmek için.
          Ve toz oluyorum
          yaşıyorum yanında senin.
          Sonra, sen de ölünce
          kavanozuma gelirsin.
          Ve orda beraber yaşarız
          külümün içinde külün,
          ta ki bir savruk gelin
          yahut vefasız bir torun
          bizi ordan atana kadar...
          Ama biz
          o zamana kadar
          o kadar
          karışacağız
          ki birbirimize,
          atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz
                                               yan yana düşecek.
          Toprağa beraber dalacağız.
          Ve bir gün yabani bir çiçek
          bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse
          sapında muhakkak
          iki çiçek açacak :
                              biri sen
                              biri de ben.
          
          Nazım Hikmet

Keşke arkadaşlarımı özendiğim değil, arkadaşlarımın beni özendiği bir hayatım olabilseydi. Belki o zaman lise buluşmasına giderken elimde bahsedebileceğim bir diploma, bir de KYK borcum olmazdı. 

Para para para dolu zihnim yara başa sara sara..

Belki sonu gelmez, belki giden dönmez 
          Belki yanına kalmaz o giderken sana sormaz
          
          Bazen belli etmez, bazen sebep vermez
          Zaten sonu olmaz ama sonsuz mutluluk olmaz
          
          Her yeni başlangıca bir son biçmeden 
          Olduğu gibi görmeyi öğrenmek mi lazım?
          
          Her yeni güne küsmeden, yalnızlığı seçmeden 
          Olduğu gibi kendini kabullenmek mi lazım?