mavilizeyno

Sen daha iyi bir eş ve daha iyi evlatlara layıksın baba. Neden böyle oldu? Neden kimse kıymetini bilmedi? 

    mavilizeyno

    Önce bebekliğim, sonra çocukluğum, şimdi de gençliğim... Mahvettin hayatımı. Senin yüzünden bütün hayatım boyunca yalnız kalıp yalnız öleceğim. Hastaydın, beni de hasta etmek istedin ve ettin. Mutlu ol şimdi. 

      mavilizeyno

      Bir ses duyuyor gibiyim
      Ama aslında eminim herkesin sustuğuna
      Avuna avuna, yalanla dolanla
      Geldik yolun sonuna galiba ama
      
      Kim bilir hiçbir şey için, hiçbir şey için
      Geç kalmış, geç kalmış değilizdir belki
      Yarın da bugünkü gibi kapkara ve yağmurlu
      Bir sabaha uyanacak tutsaklar olsak da

        mavilizeyno

        Senin gökyüzünde, benim yerim yoktu
        Kuru dallarında kanatlarım kırılıp koptu
        Senin toprağında, benim evim yoktu
        Kader aynı sondu, yazdığı son hikaye buydu
        
        Yanlış yerde geziyor bu kuş
        Bu yüzden yalnız uçuyor bu kuş

          mavilizeyno

          İstanbul'un yeşili yok gibidir
          İnsanı çok gibidir
          Gülüşler vardır ama
          İçi yangın yeri gibidir
          

            mavilizeyno

            Ben
            senden önce ölmek isterim.
            Gidenin arkasından gelen
            gideni bulacak mı zannediyorsun?
            Ben zannetmiyorum bunu.
            İyisi mi, beni yaktırırsın,
            odanda ocağın üstüne korsun
                                içinde bir kavanozun.
            Kavanoz camdan olsun,
            şeffaf, beyaz camdan olsun
                                ki içinde beni görebilesin...
            Fedakârlığımı anlıyorsun :
            vazgeçtim toprak olmaktan,
            vazgeçtim çiçek olmaktan
                                    senin yanında kalabilmek için.
            Ve toz oluyorum
            yaşıyorum yanında senin.
            Sonra, sen de ölünce
            kavanozuma gelirsin.
            Ve orda beraber yaşarız
            külümün içinde külün,
            ta ki bir savruk gelin
            yahut vefasız bir torun
            bizi ordan atana kadar...
            Ama biz
            o zamana kadar
            o kadar
            karışacağız
            ki birbirimize,
            atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz
                                                 yan yana düşecek.
            Toprağa beraber dalacağız.
            Ve bir gün yabani bir çiçek
            bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse
            sapında muhakkak
            iki çiçek açacak :
                                biri sen
                                biri de ben.
            
            Nazım Hikmet

              mavilizeyno

              Keşke arkadaşlarımı özendiğim değil, arkadaşlarımın beni özendiği bir hayatım olabilseydi. Belki o zaman lise buluşmasına giderken elimde bahsedebileceğim bir diploma, bir de KYK borcum olmazdı. 

                mavilizeyno

                Belki sonu gelmez, belki giden dönmez 
                Belki yanına kalmaz o giderken sana sormaz
                
                Bazen belli etmez, bazen sebep vermez
                Zaten sonu olmaz ama sonsuz mutluluk olmaz
                
                Her yeni başlangıca bir son biçmeden 
                Olduğu gibi görmeyi öğrenmek mi lazım?
                
                Her yeni güne küsmeden, yalnızlığı seçmeden 
                Olduğu gibi kendini kabullenmek mi lazım?