Dość dziwne spojrzenie na świat. Serio. Rzadko kiedy, spotykam osoby które, widziałyby naszą rzeczywistość, moimi oczami. I właśnie wtedy sięgam do mojej wyobraźni. Kocham to uczucie, kiedy przelewam swoje myśli z głowy na ekran. (może tu uda mi się w końcu, coś zaprezentować?)...

Wieczna huśtawka nastrojów. Nie wiadomo, kiedy mogę wybuchnąć. Ale nie jest tak źle (nie gryze). Jestem też miła i słodka. Chętnie służę pomocą dla tych, których uwielbiam. Oczywiście, żeby nie było, wcale się im, nie podlizuje. Ja po prostu kocham ludzi z takim talentem, jak umiejętność dobrego pisania. Ale cenie ich, również za to jakimi są osobami.