yarın ayt var ve cidden hayattan bir beklentim kalmamış gibi hissediyorum. istanbul'da bir yere yerleşemiyorum ve sanırım benim hikayem burda bitti... sabahtan beri milyon tane duygu değişimi geçirdim ama hepsinin temelinde bundan sonra hayatımın nasıl olacağıma çıkıyor. tek umudum ömrümün çok uzun olmayacağına inanmak. mezuna kalma şansı bırakmadığı ve istanbul dışına göndermediği için aileme tekrar teşekkürlerimi sunuyorum. sanırım hayatım bundan sonra iş ve ev hayatından ibaret olup bir vasfım olmadan yaşayıp hiçbir hayalimi gerçekleştirmeden ölmek olacak. umarım kpop'u, kitap okumayı veya yazmayı, müziği bu süreç içerisinde bırakmam ve onlarla biraz da olsun hayatın tadını çıkartmaya çalışabilirim.