Sessiz vedalara alıştı yüreğim. Susmak bazen aslında kalbin dile gelişidir. Toprağın altına koyduğuna mı daha çok ağlar insan yoksa koyamadığına mı bilmiyorum. Canım yanıyo ama ağlayamıyorum. Duygusuz gibi mi gözüküyorum bilmiyorum. Bir zamanlar çabam vardı her şey için. Yaşamak için, sevmek için, sevilmek için. Boşvermişlik değil bu çabasızlık hiç değil yorgunluk desem hafif kalır ölüm desem fazla gelir. Sevmenin sevilmenin en güzeli yaşadım ben ölsem de gam yemem. Ama hayatın kuralıdır dimi insanın canını en sevdiği yakar. Seni nereden vuracağını en sevdiğimiz bilir. Zamanı gelince de acımaz,vurur. Her şeyi bedeli vardır derler. Bende sevmenin bedelini ödüyorum işte. Kulaklarıma ilişen sela senin mi Rasim dede? Kim bana akıl verecek şimdi ? Sabret güzel kızım derdin sabret nasibinse gelir bulur seni sen diyince daha da sabırlı olurdum sanki. Arkandan ağlamadım diye bana kırılma Rasim dede, o kadar çok ağladım ki göz pınarlarıma bile ulaşmıyo artık yaş. Derin bi sessizlikle uğurluyorum seni benimde vedam böyle olsun.