𝓔𝓼𝓻𝓪

'Bir şeyi sımsıkı kavrayınca size ait sanmanız bu dünyanın en uçsuz bucaksız yanılgısıdır..'

parmaklarımı kemiklerimin arasına akıtıp usul usul keşke yırtsam etini. keşke genişletebilsem şu daralıp duran göğsümü. eskiye dönüp başka bir isim koysam kendime. içimin ağrısını söküp alsam.alabilsem şu yangını bağrımdan, boğazımdaki düğümü çözsem, zincirini koparmış atlar gibi çekip gitsem bir dağın yanına. ağıt mı yakacaksın ardımdan ? ağzımı açamıyorum diye yok mu sanıyorsun kimseye ahım? şu karanlıkları, bir delip geçsem şu taştan duvarları,ah bir kanat bulsam o yanıp yıkılıp doğan kuşlardan,bir ağlasam bir ağlasam ah ki ağlayabilisem, susturmasa kimse beni sonra olmasa uzaklar, sınırlar. Gidecek bir yerim olsa , çalmaya kapım yürümeye halım olsa- kucaklasam kendimi de götürsem buralardan bir soğuk nehrin kenarına. yıkasam yüzümü. bir yudum su içsem önce. her şey geçecek bir çakılsam yere... sen beni bir eşikte incecik titrerken değil bir uçurumun eşiğinde görecektin..

"ᴍᴀɴᴛıɢ̆ıɴ ᴅᴜʀᴅᴜɢ̆ᴜ ʏᴇʀᴅᴇ şᴇʏᴛᴀɴ ʏᴀʀᴅıᴍ ᴇᴅᴇʀ."

Birden çok yüreği öpen kalbin bana tükürürmüş ben yağmur sandım ya..

Başardım herkes yeni yıla sen yıllarıma dedi..

Kötü değilim eksiğim ve dolduramıyorum kendimi. Bu bir şiir meselesi değil bu bir devlet meselesi değil, oyuncağını kaybeden çocuğun yüzündeki buruk ifade ama ortada bir oyuncağın aslında hiç olmaması belki yeri de olmuyor ve kendime ait bir kara parçası bile henüz yok. Ait olmadığın bir yerden burnuna geçirilen bir ipin hayatıma kattığı ince çizgi değil ayaklarımın altında bir sandalye bile yok. Sanki zaten çoktan ölmüşüm gibi..

Daha dün yanımda kollarımdaydın

Sne sanırım polis olmak istiyordun, ne oldu o iş?

Ve beklemekteyim şu an eteklerinde zirvenin

Harbi eskiden mal gibi ne takipçi kasıyorduk ya