kaktus-000_

Begendiginiz kitapları önerir misiniz

kaktus-000_

Yokluğunun ertesi,
          Öyle bir zamana denk geldim ki
          Bittik!
          And olsun ki bittik dedim.
          Çünkü, aşk artık ekmeğin üstüne katıktı ve suya karıştırıp içiyordu son nesiller.
          Şehirler birbirine girdikçe.
          İnsanlar birbirinden 
          çıkıyordu.
          Ve artık aşık olmadan sevişiyorduk öyle. 
          Kadınlar erkeklerin cesedine, erkekler kadınların cesedine saklanmıştı.
          Caddeler inşa edilmiş.
          Sokaklar dar yapılmıştı.
          Gözleri güzel olan kadınlar sürekli ağlıyordu.
          Güzel bakan erkekler bir bir asılıyordu. 
          Emperyalist modern devletler savunması az olan devletlere saldırıyordu.
          Ve doymaz oburlar çağa, aşkın öldüğü yerden türüyordu.
          Faşist diktatörler hortluyordu birbirini.
          Ve kendi ırklarını üstün ilan ediyorlardı. 
          Savaş sahnesine dönen dünya
          Ucubeleştikçe Ucubeleşiyordu!...
          Ama ben hala seviyordum seni.
          Ben seni sevdikce insanlar ölüyordu.
          Kerbelanın lanetiydi.
          Yerler ve gökler kavruluyordu hâlâ. 
          Nimet bolluğunda insan kıtlığında oksijensiz kalıyordu beyinler. 
          Şizofren çağın bâkir kirlileri birbirine  tecavüz ediyordu ve şişe renkli tatsız çocuklar geliyordu nefret ile.
          O güzel gözlü kadınlar ağlıyordu.
          Ve güzel bakan erkekler asılıyordu hâlâ. 
          Ben yinede seviyordum seni!...

kaktus-000_

Aşk adına, dal kıpırdamıyordu artık.
            Sevda dağlara çıkmaya başlamıştı.
            Şehirler kalabalığından taşınıyordu özgürlükler.
            Gökyüzü gittikçe renksizleşiyordu,
            Kirleniyordu denizin mavisi.
            Ama güzel gözlü kadinlar,
            O güzel bakan erkekleri buluyordu artık. 
            Zümreler çıldırmış çağda aşk ve sevgi için intihar ediyordu.
            Her güzel gözlü kadın bir şiir ve her guzel bakan erkek bir şair oluyordu.
            Ve bende sadece sana şiir yazıyordum. 
            Çünkü bende o kemiği etten ayıran gözlerini istiyordum!...
            O siyahı beyaza çarptıran,
            O baharı kışa aktaran gözlerin geçiyordu aklımdan. 
            Ben sana şiir yazıyordum.
            Sen beni bilmiyordun.
            
            Gözlerin geliyordu aklıma ve dindar bir cesedin zinhar nefsine dolanıyordu.
            İğri bir cehennem sebebi oluyordu 
            İmanı üryan hayâyıda zîyan ediyordu.
            Gözlerin şirke koşturuyordu.
            En salih bir âmelin ininde iblis oluyordu. 
            Gözlerin sırattan düşmeme sebeb oluyordu. 
            Ve sâfi bir sofinin ırzına tenezzül ediyordu utanmadan!...
            Gözlerin beni alemlerden sürüyordu.
            Şarabıda nimet âlimide zillet ediyordu.
            Ucube cihana secde ettiriyordu. 
            Beşeri beşer şaşmazı da şaşar ediyordu.
            Gözlerin mahşerde utanç sebebine dönüyordu. 
            Ve ama dinsizi dindar 
            Bilemezi de haberdar ediyordu gözlerin. 
            Baktıkça seviyordum cenneti!
            Baktıkça seviyordum cenneti!...
            
            
            
            Şair: Sinan OKUR 
            
            Seslendirme: HiraiZerdüş
• Reply