derinnyaraa
iyi geceler bebek ⋆
kabullenilenyara
derinnyaraa
“gözleriniz çok ses çıkarıyor albayım”
kabullenilenyara
Sürekli senden giden biri seni sevmez
sadece bir limanı olarak görür seni
Çünkü bilir yolunu kaybettiğinde nereye döneceğini
Bu yüzdendir tereddüt etmeden onca gitmeleri
-siz ne birinin limanı ne de ay ışığı olun
Bırakın giden gittiği denizlerde kaybolsun
#senibendenduy
kabullenilenyara
Yok olmak anıdır şimdi :)
derinnyaraa
"-Susalım mı Olric?
-Konuşsanız ne değişecek Efendim?
-Hiç birşey Olric..
-Susalım bir kez daha Efendim..
-Cam kırıkları gibidir bazen kelimeler Olric!
Sussan acıtır,konuşsan kanatır..
Susalım bir kez daha Olric.."
kabullenilenyara
Herkes kendi yarasını koruma derdinde :)
kabullenilenyara
Nefret ediyorum kendimden o kadar çok kızıyorum ki kendime... Hiçbir şeyi hak etmediğimi biliyorum ama bırakın da acı çekeyim. Bir bunun için izin almadığım kalmıştı, hoş artık umrumda değil. Hem kendimden hem insanlardan nefret ediyorum. Allah belamı verse de bir daha sevmek zorunda kalmasam.
derinnyaraa
“hiçbir yara tamamen iyileşmez,
ya deride ya da ruhta daima varlığını anımsatan bir iz kalır”
kabullenilenyara
30.03.2024 benim güncemden,
kabullenilenyara
En son bu defter ve kalemi elime aldığımda hayatımdaki güzelliklerin kıymetini bilemediğimi fark ettim. O günlerin ve ayların üstünden neler yaşandı ve hissedildi bir bilseniz. Şu an saat gece on ikiyi geçiyor. Net olarak hissettiğim şey, yıllardır benimle olan nöbetçilerle hayat ile bir kez daha yüzleştim. Acılarımla. Gerçeklerimle. Biliyor musun, hiç anlatamadım, hayır anlayacaklarını da biliyorum ama insanın gerçekleri kendisine özeldir diye düşündüm hep. Gerçi onlara karşı dilim her zaman suskun oldu, bunu ben seçmedim. Hani tam uykuya daldığın an var ya işte o an hiç uyanmasam diyorum. Konuşacak kimsem yokmuş ve yapayalnıznışım gibi hissediyorum şu koca dünyada. Konudan konuya atlıyorum biliyorum ama çocukluğuma gitmezsem olmazmış gibi. Mutlu bir çocukluk geçirmiş olabilirim ama büyüyünce bu mutluluğum elimden alınmaya başlandı. Çok neşeliydim ben. Büyüyünce gülüşüm bile değişti. Karşımda hep aklımdaki yedi yaşindaki beni getiriyorum. Bana gülümsüyor, mutlulukla. Ona gülümsüyorum, acı bir tebessümle. Eğer bir yerlerde beni izliyorsan küçük kızım, her şey için özür dilerim. Mutluluğunu devam ettiremediğim için. Çünkü en çok sen hakediyorsun. Biz hep yalnızlığa mahkum edildik, boyun eğdik ama bundan sonra böyle olmayacak söz veriyorum. Biz o yalnızlığın içinden küllerimizle doğacağız. Küçük sena ve 18 yaşındaki sena sözü.
kabullenilenyara
Bazı melodiler kalbimi çok acıtıyor. Ortada hiçbir şey yokken ağlayasım geliyor. Nefes almakta zorlanıyorum, kalbim ağrıyor. Sadece gözümü kapatıp ağlamak istiyorum. Boğazım acıyor, sustuklarım sanki bana kızıyor.
Kalbim acıyor, sarılsam, başım okşansa, öpülse bile geçmeyecek acılar taşıyorum yüreğimde. Neden böyleyim diye düşünmeden edemiyorum. Öyle ki, önüme dünyaları serseler bana bunları yaşatan kişi ve kişileri de affedeceğimi düşünemiyorum. Oysa ben kimseden nefret etmezdim. Açılan yaralarım birer birer kabuk bağladı. Beni iyileştirebilene aşk olsun. Gecenin sessizliği var yüreğimde. Bu odada ki boş duvar ve tavanlar bile gözüme batmaya başladı.
Her neyse, yine dönüp dolaştığım yer burası oldu. Kalbimin sesi, tık tık tık...
kabullenilenyara
Sözsüz müzik dinleyince (hayır bu melodiyi dinleyince) boğazımın acıması ve gözuaşlarımın akması. Ağır gelen yükleri kaldıracak gücünün kalmadığını fark etmem. Ölmek isteyişim. Şu gözüme batan tavana bile belki bir umut ışığı görürüm diye bakmam. Bazen hayat böyledir.