kaanogarkov
Öldürdüğün kadar ölmen, yolunda kargalara görünmen temennisiyle
kaanogarkov
kaanogarkov
Söylediğin 'sevgi' sözcüklerinin hiçbir anlamı yokmuş aslında. Sevgi sözcüklerin yalnızca bana özel değildi, sen herkese böyleymişsin. Sen değişmemişsin, sen hep böyleymişsin. Aşık insan kör olur görmezmiş, ya da görmek istemezmiş. Ben görmemeyi tercih eden bi' aşıktım. Senin gereksiz sevgi sözlerine kanmayı bırakalı çok oldu. Seni kalbimden sileli çok oldu, Allah bilir ya nasıl zordu. Vardır şimdi seni senin gibi seven biri hayatında, çünkü sen bunu hak ediyorsun. Seni senin gibi sevmek gerekliydi herkes için. Çünkü sen daha fazlasını hak etmiyorsun.
kaanogarkov
5 yıldır silemediğimi tek bir günde unutmamı bekliyorsun
kaanogarkov
bir daha geçmedin o sokaktan. çalmadın kapımı. her ayın on altısı yokluğun katlanarak büyüdü göğsümde. seninle öğrendim giden dönmezmiş, toprağı ev olanın ardında kalan kimsesiz kalırmış. seninle öğrendim bir mezar taşının soğukluğu insanın içini cayır cayır yakarmış. fotoğraflar eskidi, şarkılar yarım, şiirler kan revan, sen yoksun.
kaanogarkov
şimdi sen yoksun, ağlıyoruz arkadaşlarımla, ağlıyoruz arkadaşlarım bulutlarla. yağmur yağıyor mu oraya bilemeyiz ama, biz ağlıyoruz Piraye
kaanogarkov
bazen kalemi kağıdı elime alır, onun hakkında bir şeyler karalardım sayfalara. mürekkebim bitse, kanımı akıtır yine de bırakmazdım onu yazmayı. sahi, denizler, okyanuslar mürekkebim olsa yeter miydi onu yazmaya? yetmezdi. gözlerinden başlasam, kirpiklerine gelene kadar tükenirdi bütün kaynaklar
kaanogarkov
bir dik duruşun; kaç yenilgi, kaç gözyaşı, kaç kalp ağrısı ettiğini bilemezsiniz
kaanogarkov
kapına 'açelyalar' bıraksam anlar mısın hislerimi? çözer misin davranışlarımdaki gizemi? fark eder misin sende, korkularımdan kaçtığımı? göz yaşlarıma bir türlü hâkim olamadığımı. kavuşamadığımız her gün için diker misin kapının önüne günden güne 'açelyalar' ? izler misin geceden geceye yıldızları benim için? döner misin bana, gecedeki en parlak yıldız olarak? saklar mısın gökyüzüne bakan kapı önündeki 'açelyalarda' anılarımızı? yaşatır mısın sevgini her gün? şahsen sana olan sevgim günden güne azalmak yerine büyüyor daha da içimde. köklerini salıyor 'açelyalar' yüreğime. dilerdim o köklerini salan olsun bir 'orkide'. ama kavuşulmaz bazı aşklar neticede. olsun, seviyorum sonuçta seni. seninde beni sevdiğini hissederek, her ne kadar kavuşamayacağımızı bilerek.
kaanogarkov
insan bazen ne olursa olsun özler çünkü özlemek insâni bir ihtiyaçtır. özlediğin kişi özlenmeyi hak etmiyor olabilir. zaten kimse hak edenleri özlemez.
kaanogarkov
yalan söylüyorsan önemli değil
kaanogarkov
çok garip değil mi içini dışını bildiğiniz insanların gözünüzün önünde yabancı olması. size alıştım desem ne kadar tuhaf gelebilir ki? herkes bilir yanındakinin 1 saat sonra farklı biride olabiliceğini. ben bilmiyordum ama ögrendim. olabiliyormuş. ama öğrendiğinizde canınınızı çok yakıyor çünkü sizin o yanınızdaki insanın başka birini sevemeyeceğini bildiğiniz halde doğrunun bu olduğunu bildiğiniz halde yanılıyorsunuz çünkü elbet herkes bir gün değişir. sende değiştin tanıdığım sen bu değildi. değmezdi.
kaanogarkov
senin ile geçirdiğim kos koca aylarda seninle ayrıldıktan sonra unutmanın bu kadar zor olacağını tahmin bile edemezdim. beynimin içinde bir yerde asla sana karşı birşey hissetmiyorum diye bağıran o insanlar olsada kalbimde oluşan boşluk kan ağlıyor. bunu hiç hak etmemiştim. ben seni çok sevmiştim ve hep sevmeye hazırken sen başka birini sevdin. bazen insanları tanımakta hep zorluk çeken biriydim ama sen benim bi tanıdığım değil benim kendimden bile yakın gördüğüm tek insanken bana bu kadar yabancılaşmanı hiç bir insanda bırak yaşamayı görmedim bile.