jiyankadak

Yaklaşık bir aydır en çok göz yaşı döktüğüm dönem olabilir.

jiyankadak

Kalabalığın içinde yalnızlaşıyorum. Kayboluyorum sanki. Bedenim sapasağlam dururken ruhum yavaş yavaş yok oluyor. Giderek asabileşiyorum. Çevremdekileri kendimden istemeden soğutuyorum. İnsanların kalbini kırıyorum ve inanın bu elimde olan bir şey değil.

jiyankadak

Ben sonu belli olmayan kararsız kalmış bir okyanusa sığınamam. Bunu istesem de yapamam. Elimi uzatsam hiç terefdüt edilemeden elimin tutulacağını biliyorum ama korkuyorum. Değişmişken eski kara ve kasvetli kimliğime geri dönemem. Bataklığa ayak basmadan geri çekilmek istiyorum. Sığınağımın sağlam olduğunu biliyorum ama sanki sığındığım yerden çıkamam gibi hissediyorum. Ne okyanusu üzmek istiyorum ne de o okyanusta boğulmayı. Orta çare okyanusun serin ve mavi sularına ayak basmamak. 
          (jiyan Kadak)