2 yıl geçti. Sildim onu. Ama anıları silemiyorum. Aklımda kimse yok ama yaşamak istediğim çok şey var ama korkuyorum. İçimdeki sevgiden,sevginin zamanla umutsuzluğa dönüşmesinden ve beni yakmasindan korkuyorum,)
Her cinayet kurgusu yazdığımda (genelde gece yazıyorum ve genelde balkonda oluyorum) ya annem ya ablam şak diye kapıyı açıp git zıbar diyorlar hani gece gece gölgelerinden zaten korkuyorum en son telefonum düşecek ha aaa Allah korusun ben yaşayamam valla neyse gidip uyuyorum ben gün ağarmış zaten ben hala uyumadım ama sıkıldımm