italyan espresso’ya gece başlamıştım, öğle vakti bitirdim. Ve sadece kitabı değil kendimi de bitirdim. O kadar güzel bir kurguydu ki elis de leo da içime işledi. İkisini o kadar çok severken finali okumak insana koyuyor tabii. Final gerçekten beni mahvetti, hala daha aklıma geldikçe burnumun direği sızlıyor. bir anda yere çöküp elis ve leo için ağladım birkaç saat önce. Ama yine de iyi ki okumuşum. Neden bilmiyorum ama benim için basit bir texting kurgusundan çok daha özel kalacak her zaman. iyi ki vardın leo, ve hala iyi ki varsın elis.
