෴

Eğer unutuş için yaratılan kelimelerin bizi her an muaf tuttuğu unutuşa en azından bir defa kendimizi bırakabilseydik unutabilirdik.

Hikâyelerimin başka hikâyelere benzemesi ağrıma gidiyordu müzeyyen. Her şey benden önce olmuşsa, bana kalacak bir yer, durum kalmıyor muydu? Bana ait tek kişilik bir iskemle, oda yok muydu bu dünyada? 

Dünyada ki bütün yolları yürümüş gibiyim.

Uğultulu bir insan kalabalığında kulaklarını tıkamayı öğren.

you drew stars around my wounds.

Hiç beklemediğin bir anda duyarsın kapının kapanışını ayşegül. Siyah beyaz fotorafı olursun o an sevdanın ve en acı şekilde hissedersin maziye karışını. Ayrılıkla karalanmış bir gecenin karanlığında bulursun kendini. Ve fark edersin ki efsunlu yalanlar üzerine inşa edilmiş hayallerin en güvendiğin yerden, temelinden yıkılır yarınların. Susarsın, çığlıklarının ses tellerini bile onda bırakırsın. Bir sen kalır geriye, bir hiç kalırsın ayşegül.

ikimiz birden sevinebiliriz, göğe bakalım.

Ah Jülide, ben kor yuttum. İçimde ki her şey yandı. İçimde yanacak başka bir şeyler var mıdır, Jülide? Daha fazla acı çekemem. Acı çekecek yerlerimi o kor yuttu. Sen nasılsın? Sen şimdi duvarın arkasında nasılsın? Bense "hâlâ duymaktayım soluğunu bir de hançer gibi sapladığın o sözcüğü."

Senden daha büyük canavarlarla savaştığım bir çocuklukla bedel ödedim.

Sabah olmayan bir sabaha uyandım. Sabah olsaydı bilirdim. Doğan güneşin bana bir faydası yoktu. Çocukluğumun en güzel günlerini alıp gecelerle dolu bir hayatın başlangıcı oldu o gün.