Kimse değişmek istemez aslında .. onları değiştiren insanlar, sebepler, nedenler vardır .. kalp kıranlar , güven incitenler, hayal kırıklığına uğratanlar .. insanlar değişmez .. duygularını , hislerini , en çokta kendilerini yok etmek hafızalardan silmek istemezler .. kendimizi , yolumuzu kaybettik gün geçtikçe .. herkes mutlu , herkes kendiyle .. bir bizler kaldık kendini tanıyamayan .. bir bizler kaldık yolunu bulamayan .. bir bizler kaldık kalbini yaşatamayan .. yaşadıklarımız , gördüklerimiz , işittiklerimiz öyle sardı ki benliğimizi ruhumuzu istemeden kire buladık .. o kadar şey sığdırdık ki küçük ama büyük olan kalbimize .. hüzün , göz yaşı , keder , ayrılık , acı attıkça attık içimize .. kimse anlamasın diye kırk takla attık kendimizce .. bir bebek gibi büyüttük ne varsa kalbimizde .. o büyüdükçe biz küçüldük .. hep ezildik ağırlığının altında .. yeri geldi düştük ama tek başımıza yeniden ayağa kalkmasını başardık .. kimi zaman taşıyamadık kimi zaman sırtladık bütün yükü .. güldük ama öylesine .. içten bir kâhkaha atamadık .. gülerken bile gülüşlerimizin ardına hep acıyı gizledik .. kimse gözlerimizde ki hüznü göremedi .. görsünler , anlasınlar , sorsunlar istedik delicesine .. bir yandan da kendimizi öyle gizledik ki cümlelerin arasına .. ne istediğimizi bilemedik bir türlü .. çok şeyde istemedik hâlbuki .. ne insanlardan , ne hayattan .. sadece biraz mutlu olmaktı bütün çabamız, arzumuz .. kursağımıza takıldı her fırsatta .. her seferinde tekrar tekrar kırıldık bizi kıranlara hesap dahi soramadık .. çoğu zaman haklı bizlerken haksız olmamızı bize hak gördüler .. ne zormuş meğer .. yaşayamaya çalışmak .. rahat bir nefes almak isterken aldığımız her nefesin canımızı yakması bizi nefessiz bırakması .. hayallerimizin peşinden koşmayı isterken takılıp yere kapaklanmak .. ulaşamıyoruz .. ne kendimize .. ne isteklerimize .. bizi geride bırakan bir güç var .. uçurumun kenarında gibiyiz .. bir adım atsak boşluk .. yerimizde saysak hiçlik .. yavaş yavaş ölüyoruz ..
