Artık acımıyordu.Fakat içinde bir şeyler yanıyordu, yavaş yavaş çürüyordu,bir şeyler ölmeye başlamıştı.Yaşadığı herşey, sevdiği herşey bu ağır ağır tükenen alevde sönüp gidiyordu,umursamazlığın gevşek çamurunda ezilip kömürleşmeden önce, kapkara oluncaya kadar içinde yanacaktı.Birşeyler oluyordu, bir şeyleri belli belirsiz hissediyordu, orada öylece uzanırken ve heyecanla yaşamını düşünürken birşeyler oluyordu.Bir şeyler sona ermişti.Neydi o?Kendini dinledi, içini dinledi.Böylece yavaş yavaş
yüreği ölmeye başladı.