iamaaleyy

Benim evim manzaraya açılmazdı, semtimizde deniz yoktu. Sen gelince semt değişti ve tüm mahalle deniz doldu...

LaFarfallaBlu_

Merhaba rahatsız ettiysem üzgünüm. Bu kuruma bir şans verirseniz çok sevinirim <33
          
          https://www.wattpad.com/story/358593243?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=story_info&wp_page=story_details_button&wp_uname=LaFarfallaBlu_&wp_originator=cHXV9nG0JvAcjWzUsmirEvJ2CAFwnrc%2FrUzyFyhb6BFGrf3c9fBHnY6x3x5PbySzQFSNvzM3ccPIHe4ntCkKj4gqw1fkmsU2%2BatFVGtZ9oxMPg%2B7H25pKVKFYbtWnPMg

iamaaleyy

@ LaFarfallaBlu_  tabi kii♡
• Reply

iamaaleyy

Duygular insanı fazla yıpratır. Hissiz insanlar bile hislidir aslında. Hissizlikte bir duygudur. Her acıyı barındıran bir duygudur. Hissizleşirken birçok duygudan geçiyorsun, her duyguyu tadıyorsun, hepsini hücrelerine kadar hissediyorsun. Bu yüzden hissizlikte bile his vardır, duygu vardır, bir belirti vardır. Hiçbir şey yoksa bile acı vardır., yaşanmışlık vardır. Peki böyle olmamak için ne yapıyorsun? 
          
          Hiçbir şey. 
          
          Çünkü bazen hiçbir şeyle başa çıkamazsın, gücün yetmez. Ayakta durmakta zorlanırsın, dizlerin titrer. Ellerin birden titremeye başlar, birden ağlarsın ve ne olduğunu anlamazsın. 
          
          Düşünsenize, en sevdiğiniz kişiyi kaybettiniz, yağmur yağarken sevdiğiniz biri sizi terk etti ve arkasından öylece seyrettiniz. Kitabınızın herhangi bir  sayfasının ucu yırtıldı, buruştu. Elinizi kestiniz, yaktınız acıyan yere dokundunuz ve daha çok acıdı. İşe, okula herhangi bir yere geç kaldınız, öfkelendiniz. Sevdiğiniz biri, başka bir insanı sevmiyor diye nefret ettiniz. Güneşi gördünüz huzur buldunuz, sevindiniz. Gökyüzüne baktın ve derin nefes aldın, güzelliğini gördün, hayal kurdun. Aşık oldun kalbin çarptı, heyecanlandın. Biri sizi öfkelendirdi kin tuttunuz. Sokakta dilenen çocukları gördünüz üzüldünüz. Biri sizden ağlayarak yardım istedi üzüldünüz.

iamaaleyy

@ iamaaleyy  Seviyor sevmiyor yapmak için çiçeklere kıydın, canları acıdı. Yolda gördüğün kediyi, köpeği ya da başka bir hayvanı severken onu incittin, canı yandı. Bir çiçeği kökünden kopardın, canı acıdı. Kitabını çöpe attın, canı yandı. Kalemini kırdın, canı yandı. Kağıdı yırttın, canı yandı. Herşeyin canını yaktın ve artık seninde acımaya başladı. Senin için her şey kötüye gitmeye başladı. Her duyguyu yaşadın ve yaşarken acıyı çok hissettin. Artık hissizleşme vakti geldi senin için. Kabuğuna çekilme vakti geldi. Duvarlarını örmeye başlamalısın. Bunu yaparken tüm duygularını o duvarın arkasında bırakmayı unutma. Duvarı ördün artık hissizleştin. Ama fark etmeden arasında boşluk bıraktın. O boşluğun arasından sızan bir duygu oldu. 
            
            Acı. 
            
            Bunu artık geri çeviremezsin. Duvarın arkasına atamazsın. O duvarı ördüğünde bile acı hissettin sen. İliklerine işledi. Kökü sendeyken alıp atamazsın. Ya tamamen yok edecektin ya da hiç. Ve bu acıyla yaşamayı öğrendin. Hissizsin ama acılı bir hissizlik bu. Yine de için cız etti. Aklına anıların geldi ve kalbin sızladı. Acıyı hissettin. Hem fiziksel hem de duygusal. Fiziksel acıyı geçirirsin ama duygusal acıya asla çare bulamazsın. Hissizken bile duygu hissettin. Hissizlik hiçbir duyguyu, yaşamı hissetmemekse, bu hissettiğin neydi?
            
            
                                                                                          Manolya.
• Reply