☆christopher

yesterday, all my troubles seemed so far away,
          now it looks as though they're here to stay,
          oh, i believe in yesterday.

ruhumda bir yara var,
          her akşam kanar, bir kenara.
          bakma hiç bana,
          beni arama,
          gözlerimde bulamazsın seni...

bir zaman daha geçer, bir gece daha gelir,
          gece boyu gözlerim, yokluğunda hep seni arar.
          hangi gülümsesen, hangi gözlerde kaybolsan,
          hiçbir zaman, hiçbir zaman, bulamam seni.

bir sevgiyi unutmanın içsel huzuruna varabilseydim,
          aşk, bu yeryüzündeki her şeyin temeli olacaktı.
          
          bedenin ölüydü ama hislerin hayatta,
          aşk bir hayal gibi kalır,
          her gün yeniden doğan bir rüya gibi.

gece yarısı bir yara gibidir bazen insan,
          insanın içinde kırık taşlar üst üste…
          geceden bir şey koparır,
          içine atar sonsuz bir yalnızlık.

acı çekmek özgürlükse
          özgürdük ikimiz de
          o, yuvasız çalı kuşu
          bense kafeste kanarya…
          
          aramakmış oysa sevmek
          özlemekmiş oysa sevmek
          bulup bulup yitirmekmiş
          düşsel bir oyuncağı
          
          yalanmış hepsi yalan
          sevmek diye bir şey vardı
          sevmek diye bir şey yokmuş…

sevgi emekmiş,
          emek ise vazgeçmeyecek kadar, ama özgür bırakacak kadar sevmekmiş.

bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne. "o olmazsa yaşayamam." demeyeceksin. demeyeceksin işte.
          yaşarsın çünkü. öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki. çok sevmeyeceksin mesela. o daha az severse kırılırsın.
          
          ve zaten genellikle o daha az sever seni,
          senin onu sevdiğinden.
          çok sevmezsen, çok acımazsın.
          çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.
          hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.
          senin değillermiş gibi davranacaksın.
          hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de
          korkmazsın.
          
          onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın.
          çok eşyan olmayacak mesela evinde.
          paldır küldür yürüyebileceksin.
          ille de bir şeyleri sahipleneceksen,
          çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin.
          gökyüzünü sahipleneceksin,
          güneşi, ayı, yıldızları...
          
          mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak.
          "o benim." diyeceksin.
          mutlaka sana ait olmasın istiyorsan bir şeylerin...
          mesela gökkuşağı senin olacak.
          ille de bir şeye ait olacaksan, renklere ait olacaksın.
          mesela turuncuya, ya da pembeye.
          ya da cennete ait olacaksın.
          
          çok sahiplenmeden, çok ait olmadan yaşayacaksın.
          hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi,
          hem de hep senin kalacakmış gibi hayat.
          ilişik yaşayacaksın. 
          ucundan tutarak...

bunca zaman bana anIatmaya
          çaIıştığını,kendimi buIduğumda anIadım.
          
          herkesin mutIu oImak için başka bir yoIu
          varmış,
           
          kendi yoIumu çizdiğimde anIadım..

faytonla gelirken şafak’a doğru
          şıp dedi çamların içinden
          güneşe mâyil üç parça tekne
          bakmıyorlar küsotları birbirlerine
          gözlerim dalıyor değil
          gözlerim doluyor
          
          mezarlık ki sıkıştığımda bir insanlık
          en terkedilmiş kabri suladım
          bir top ışık başverdi topraktan
          gözlerime doluyor