Bir gölgede sığınırken titremeye başlıyorum. Ruh üşümesi ve tarifsiz bir kaygı. Sığınacak bir liman da kalmadı artık, bunun düşüncesi. Zaman kaygısız akıyor avuçlarımda. Bir fiil gerekir bu akışı durdurmaya ama mecalim yok. Olsa bile ne yapılabilir ki buna? Zihindeki kargaşa yarışları... biri birinden önde ama hangisi galip bilinemiyor.
Gölgeler altında
Avuclardan akan zaman
Belki durması gerek
Bir fiil
İhtiyaç duyulan
Ve bu muhtaçlık hali
Tüketiyor damarlarımdaki iyi niyeti