;

Selam aşklar yayinladigim fice bakabilir misiniz

Melanie Martinez'in Tag you're it şarkısını söylerken anılarım gözlerimin önüne geldi ve gerçekten b*k gibi hissettirdi. 

Ne de güzel anksiyete bozukluğu ile okb teşhisi konuldu ama bravo frezyaa böyle problemli olmaya devam et alkışşş

zorlaniyorum

Bu gece yeni yaşıma girdim, dünyaya gözlerimi yeniden açtım. 
          Yavaş yavaş büyüdüğümü gördüğüm için o kadar garip hissediyorum ki
          Umarım bugün benim için daha az yarali bir gün olur.
          Kötü hissetmiyorum ama iyi de değilim.
          Okulun başlayacak olması, hazırlanmam gereken bir sınav, hayata atilmaya sene kalmis... Hepsi, hepsi büyük sorumluluk isteyen şeyler.
          Tekrardan çocuk olduğum günlere dönmek isterdim, her bir mum bir yaş küçültse keşke beni. Mum? 
          Bu yaşımın benim için iyi olmasını umuyorum Allah'ım. Lütfen bu yaşımda yanımda ol.
          Dilerim ki güzel bir yaş olucak benim için..
          Happy birthday to me.

Son 3 gün, bu dünyaya merhaba demeye.

This is a happy house(!)

Bir şeyler yazıp gideceğim, 
          Neden sürekli negatif düşünceler içerisindeyim? Herkes bu huyumdan dolayı benden nefret bile ediyor olabilir. Neden hiç arkadaşım olmadığını sorguluyorum. Kimsenin beni yanında istemeyeceği çok açık çünkü onlara göre ben çok problemliyim. Sürekli ders çalışan, ders konuşan, kitap okuyan, müzik dinleyen, sohbeti olmayan asosyal bir ucube ile arkadaş olunur mu? Bence de olunmaz. İnsanlar çok rahat bense her şeyi yapmadan önce en ayrıntısına kadar düşünürüm. Belki de bu yüzden kafayı yiyorum. Sınav psikolojisine girdim ve bu şimdiden beni yaralamaya başladı seneye nasıl dayanacağım?
          Okul hayatım boyunca stresle baş edemedim. Hala da edemiyorum çok deniyorum ama başaramıyorum, stres vücudumu kemiriyor gibi hissediyorum. 
          Öğretmenlerin, ailemin herkesin gözü üstümde. Bana güveniyorlar ve sürekli ileride ne kadar başarılı olacağımdan bahsediyorlar ama benim kendime güvenim o kadar sıfır ki hayal kırıklığı olacağım. 
          Sınav haftaları en sevdiğim haftalar olabilir. Çünkü hocaların beni en rahat bıraktığı dönemdir sınav dönemleri, her öğrenci kendi derdinde..
          Bense kendisine kopya vermedigim insanlar ile kavga ediyorum. Onlar kadar sinir bozucu kim vardır? 
          Galiba en kötü hikayem akademik takıntımı beynimin içine bir çivi ile çaktığım an başlamıştı. 
          Geçen hocanın biri bana "bu yaşta ne derdin olabilir?" Diye soruyordu. Hocalarin öğrenciler hakkında düşündüğü şey: netler, denemeler, dersler, katı kurallar... Başka bir şey değil.
          Okulumdan da nefret ediyorum. Öğrenci sınıfı olan bu okulda kafayı yiyecek gibi hissediyorum. 
          Allah'ım sen bana bu yıl mutlu olmayı nasip eyle olur mu? Zaten senden başka kimim var? 

hic havai fisek yoktu biliyor musun frezya her sey cok cabuk elinden kayip gidebiliyor gecen sene yilbasina seninle girmistim ve en sevdigim fisegin yesil oldugunu soylemistim tam 1 sene gecmis bunun ustunden zaman hizli geciyor. cok guzel yasa frezya, cok mutlu ol. her seyde hayatinin her aninda kendine mutlu olacak sebepler cikar cunku giden hicbir sey geri gelmiyor

2.5 gündür okula gidemedim, mental çöküşe girdim ve babamdan rapor alması için rica ettim ve aldı da ama ertesi gün bunun gereksiz olduğunu söylüyor bunu söyleyeceğine biraz anlamaya çalıssaydi belki biraz daha çabuk toparlanabilirdim. Aileme göre her şey gereksiz sonra neden içine kapanık bir kişiliğe sahibim?