fernweh

sevmesini beklediğim ve sevilmekten uzaklaştığım yıllarım var.

dokunurum kamburuma. bir umutsuzluğu daha çizeriz duvarlara.

hoş ve sarhoşça geceler

tırnaklarıma lanetin boyalarından sürdüm, boynumda  bir gölgenin sarmaşığı, acının katmerleri.

yaşarken öldüğünü hatırlamak bu denli ıstırap doluysa ne işimiz var bu dünyada thyphon

beni anlamak sığ denizlerde, bir gözcünün göremediğini görmekte 

thyphon ne zaman sona ulaşırdı bu acı, yakamı bırakır mıydı bu kırık yakamozlar

bu bir ağıttı, kendime ağıdım, söyleşilerim, katiyen dudaklarımın dahi okuyamadığı bir mesken

cümlelerime dokunmak, ruhumun silsilesini gözünde öngerebilmek onun harcı değildi, ruhumuz kenetlenmemiş, sarmaşıklarımız yetmemişti birbirimize

elime geçiyor, menekşelerin. alizerine verdiğim sözleri hep unutur olmuşum, bana bağırdığın sevgi sözcüklerini anımsatmak istiyorum sana. ben yaşımdan nasıl vazgeçtiysem berisinde sen beni sevmekten böyle vazgeçtin işte diye ağlamak istiyorum mızmız bir çocuk gibi. kanamaklıyım, doğum günlerimi gizliyorum körpe köşeme.