gece ağladığında yastığın ters yüzünü çevirip, herşeyi boşverip uyudun mu sen hiç..
kalbindeki ağrı baş gösterirken küçüçük bir kitap satırına sığındın mı hiç...
sadece teselliği kulaklığının içindeki o yavaş ritimli gürültülü sessizlikle baş başa kaldın mı
ya da gidip deniz kenarına oturup delicesine bağırdın mı?
acıdığını hissettiğin kalbini kendin tamir ettin mi hiç? acı neydi?
acı umuda karşı direnemeyip yere çakılmaktı benim gözümde çünkü umut hiç bitmeyen bir nimettir bizim için.
olgunluğun yaşta olmayacağını bilecek kadar akıllıyım.
ben buyum be dostum
kitaplarına sığınan bir kız çocuğu..
müzigin sadece bir sessizlikten oldugunu düşünen
bir kız çocuğu
sadece bir kız çocuğu..
Following
