󠀠󠀠

bir yüz karasıyım kuşkuyla, kinle dolmuş

derimde gezen bir eve dönemeyiş ürpertisiydi

her evde katil büyüten o sanki 

dilimi bilmedim bazen

ceketindeki yama bile asfalt 

benden esirgenen her şeyi ateşe vermeyi ihmal etmedim

sonra hükmü verdim gerçekliğin büyük itlafına

sayamadım kaçıncı toz, kaçıncı istasyon

başaramadın

sonunu düşünmedik değil, bilmek istememiştik