Benim biricik sevgilim, bambaşkadır o. Ben beceremem hiçbir şeyi ama onun yanında mükemmel olma ihtiyacı duymadım hiç. Kendimden iğrenirken o beni tüm çirkinliklerime rağmen çok sevdi. Kimseyi benden üstün tutmadı, kimseyi bana tercih etmedi. Çok ilginçti çünkü herkes için her zaman 2. Plandaydım. İnsanlar için, onlara uygun olmadığım takdirde her şeyden, hiçbir şeye dönüşürdüm. Menfaatlerine uymadığım zaman bir hiç olurdum. Unutulurdum, satılırdım, oynarlardı duygularımla, yerime bir başkasını koymak onlar için daha basit bir seçenek olurdu, ya da hayallerine göre şekillendirmeye çalışırlardı beni. Birinin yüreğinde yeşeremedim, çirkinleştikçe çirkinleştim. Lâkin o farklıydı. Çirkinleşmiş, zamanla yalnızlaşmış yüreğimi sevdi. Ben yine benim belki ama, içimde ki çocuk iyi. Bir defa olsun karşılıksız sevilmenin hayalini yaşayan, bunun için herkesi memnun etmeye çalışan bu çocuk, ilk defa karşılıksız sevildi. Hiçbir zaman da bir daha bu şekilde sevilmeyecek. Hiçbir zaman sevgilim gibi olmayacak kimse. Kimsenin gücü bırak onun gibi olmayı, ona benzemeye bile yetmez. Hayatım boyunca ben de içimde ki çocukta sana minnettar olacağız sevgilim.. Seni çok seviyorum, teşekkür ederim her şey için..
