delibal

Bir kitap daha bitirmenin verdiği mutluluk...☆

Eksikliğe mi alışmıştım ne? 
          Mutsuzluğa mı yoksa?
          
          

"İnsanlar ömürleri boyunca başkalarıyla yan yana yürür.
          Ama herkes kendi sessizliği içine gömülmüş kalmıştır.”

Hello...thank you so much for the follow. Have you voted? check out my other stories too...and vote...mwahhh

Kitabima göz atarmısın

İnsan kazanmaya çalıştığında kaybetme riskiyle, kaybettiğini düşündüğü bir zamanda ise kazanma şansıyla karşılaşabilir.*Kendinde olmayanın pesine düşmek, azla yetinmeyip çok şeyin peşinde koşmak doğru muydu?*Ölüm kimine göre bir son iken, kimine göre bir başlangıçtı. Ama asla kaybetmek değildi. Kaybetmek, her an, her dakika ölmek için Tanrı’ya yalvarmaktı.

Dibe vurduğunu sanıp, bir dip daha olduğunu keşfedebiliyordu insan.

Zaman çabuk geçsede anılar eskimiyor.

Mavidir; kalbimize dolan üns esintileri ve ardından yasemenliğe dönen iklimi baki. Mavi ruhun rengi…

“Geceleri penceremden dışarı baktığımda, dünyada ne bir kötülüğün ne de bir acının olamayacağını hissediyorum. Sonra gün başlıyor….”