İlayda

İnşallah sağlığınız yerindedir. Özledik yazarcım 

yarım bırakılan 3 kitap var ki beni mahvediyor her aklıma geldiğinde biri de üvey planlar allah kitap aşkına dönün artık ya

askim nerdesin 

Üvey Planlarında yarım kalması, hiç olması çok üzücü..

Aşkım umarım iyisindirrrr

Yb ne zaman

Aşkım nolur sal artık bölümü lütfeeennnn

Çok özledim çok 

Enayisiyim gidiyorsunuz ve her seferinden geri gelince unutuyorum

38,
          
          Beyaz atın yelesini okşarken, güzelliği yüzümü gülümsetmişti. “Bu atı benim için hazırlar mısınız?”
          Genç seyis başını salladı. “Tabi Leylan Hanım.”
          Ahırdan çıkmak için arkamı döndüğümde, kapının eşiğinde elleri cebinde beni izleyen Ecevit’i fark ettim. Onu o kadar çok görmeyi hayal ettiğim zamanlar olmuştu ki, kanlı canlı bir şekilde karşımda dikilmesi bana hiçbir şey hissettirmiyordu artık.
          “Binmeyi biliyor musun?” diye sordu, sohbet etmek ister gibiydi.
          “Evet,” dedim. Ters konuşmamak için dilimi ısırmıştım. Kalbim ve beynim, her fırsatta onu paylamanın derdindeydi. “Sen?”
          “Biliyorum.” Ben ona yaklaşırken, o da bana yaklaşıyordu. Ellerim titremeye başladı. Hiçbir hayalim bu kadar net olmamış, uzun sürmemişti. “Sana eşlik etmek isterim.”
          Alaylı bir gülüşle, “Düşüşümü izlemek için mi?” diye sordum. Onunla tanıştığım ilk zamanki paranoyalarımı anımsadım. Keşke hep öyle kalsaydım da, ona hiç güvenmeseydim.
          “Hayır, yanında olmak için.”
          “Senden nefret ediyorum,” deyiverdim, hızla. Gülümsememi hala dudaklarımda tutmaya çalışıyordum, titrediğini ancak böyle saklayabilirdim.
          “Biliyorum.” Kesik bir nefes aldı. “Nefretine, öfkene, hırsına… Her şeyine razıyım, Leylan. Her şeyine,” dedi, sesi çaresizdi sanki. Belki de ben öyle duymak istedim. “Yeter ki bana karşı bir şey hisset.”
          
          ne zaman gelir bilinmez ama hep buradalardı:)