@cennetimdenyerkopar
Kedileri seven kadınlar yalnızlıktan korkarmış, köpekleri ise aslında kendilerini güvende hissetmek istediklerinden severlermiş... sen filleri severdin ve bir fil kalbî kırıldığında ölebilirmiş. sen filleri boşuna sevmiyorsun güzel kadın. Sen kalbinin kırılmasından korkuyorsun da haberin yok. Korkmasın kalbin çünkü o artık benim de kalbim.
m
iyi'ki doğdum.
Sen ol da, ister yâr ol, ister yara; Lütfun da başım üstüne, kahrın da.
Piraye; Balık koskoca okyanusun derinliklerini avucunun içi gibi bilse de, bir lokma uğruna, atılan oltaya can feda. Bırak benim de avucumun içi gibi bildiğim o koca kalbinde bir hata yapma hakkım olsun. Şimdi sen yoksun ağlıyoruz arkadaşlarımla, ağlıyoruz arkadaşlarım bulutlarla. Yağmur yağıyor mu oraya bilemeyiz ama, biz ağlıyoruz Piraye. Bu balık nefes alıp verdiği suyun altında boğuluyor, bu kelebek ölümü dört gözle bekliyor. O balık nerede boğuluyor biliyor musun? Önümde ki beyaz sayfalara haykıramayıp yutkunduğum, içime ağlayıp, içimde biriktirdiğim denizin için de boğuluyor. Bu kelebek intihara kalkışıyor. Bırak bir hata yapma hakkım olsun. Yaşadığım denizde can veriyorum. Kalemim kan kaybediyor, kalemim ağlıyor Piraye..
Gittin.
Ardından öylece bakakaldım. İnsanın sınırları var biliyor musun? Zamanla tükeniyor her şey. Mesela gözyaşım, umudum, hayallerim tükendi. Hatıralarım bile tükendi! Sensiz geçen gecelerde, sıcaklığını hissedip uyumak için tükettim onları. Şimdi seni düşündüğümde hafızamda beliren bulanık bir yüz sadece. Ne kadar derine inmek istesem de artık hep sığ kalacak duygularım.
dedin ki. eğer alnımıza yazılmışsa, kader kavuşturur yine bizi. gerçekten o kadar saf mısın diye düşündüm bir an. inanıyor muydun sahiden kaderin cilvesine. sanki gökyüzünde oturup bize bakıyormuş. sanki beş parmağı varmış da piyon gibi sürüyormuş bizi. sanki bizim seçimlerimiz değilmiş gibi. kim öğretti sana bunu. söyle. kim kandırdı seni. sana bir kalp verilmiş, bir de akıl ama sen değilsin kullanacak olan. kendi eylemlerin değil başına gelecekleri belirleyen. avaz avaz haykırasım var: her şey bizim elimizde aptal! kavuşmak sadece bizim elimizde. oysa susmuş oturuyorum. titrek dudaklarımla gülümsüyorum, düşünceli. ne hazin değil mi? sen her şeyi böyle apaçık görürken karşındakinin görmemesi.
Bir sen vardın.
Bir de bakmaya doyamadığım kahverengi gözlerin.
Bazen senden başka her şey beyhude gelirdi
Ve bazen gözlerin konuşurdu dile gelirdi.
Susma derdim gözlerine içimden
Gözlerin konuştukça akardı bir nehir yüreğimden
Lakin gözlerin mühürlenmişçesine sustuğu vakit
Yüreğimden durmadan akan nehir kurudu o vakit.