Ulaşılamayan

Herkesten uzaklaştım,tüm herkesi hayatımdan çıkardım. Ve kimse de kalkıp buna itiraz etmedi demek ki herkes bunu bekliyordu. O zaman ortada bir sorun yoktu şuanlık... Belki giderim uzaklara

Evet tekrar en başa döndük.
          Tek hareketinle soğuttun.
          Oysa sadece tüm kalbimle onu seviyordum,oysa her ağzımdan çıkan kelime onunla ilgiliydi. Sadece gene sıkıldı HEVESİNİ aldı ve bıraktı zaten onun için hiç bir zaman biri olmadım. Onu diğerleri gibi görmezden gelmedim sevdim belki de bundan kaynaklıydı. Belki de şandım kadar iyi değildim. Bende beni sevmiyorum haklılar bir bakıma ama gene de bir süre sevildiğimi hissetmek hoştu yalan ve boş bir şey olsa da.

Seviyorum...Seviyor... 
          Peki şuan ki sorun ne canımı yakan sadece bir kelime eksik yazınca bile beni artık sevmiyor soğudu gibi hissediyorum bir kere bebi bırakıp gitti ikinci kez neden gitmesin ki. Bilmiyorum nefes alamıyorum,gözlerim yanıyor,başım ağrıyor en önemlisi kalbim acıyor. Nefret ediyorum aşktan. Neden bu kadar zor ki . Neden bu kadar anlamasız ve bir o kadar da anlamlı. İçimi kimseye açamam daha da büyük bir dert olmaya başladı çünkü mental yorgunluğum artık dışarıya da vuruyor. Daha kırıcı daha sert daha öfkeli ve daha duygusal oluyorum. Ani mood değişiklikleri de beni çok yoruyor. Ben çok yoruluyorum. Anlatıcak kimsem yok kaçamıyorum. Yalnız hissediyorum. Duygularım ölüyor gibi. Denizi istiyorum ama oda çocukça buluyor. Kafam acıyor düşünmekten ama daha neyi düşündüğümü bilmiyorum. Belki de unut gitsin.

Evet o ve ben tekrar biz olduk. Ama içim de çok büyük bir korku var gene aynıları olursa bu sefer kalbim buna dayanabilir mi yada geriye bir kalbim kalır mı? Hiç bir fikrim yok sadece yaşamaya odaklanmak istiyorum anı yaşamak ama bu sonradan daha çok canımı yakıcak öyle hissediyorum ama onu bırakamam ki umarım hepsi boşadır bu telaşın. 
          Seni sonsuz seviyorum.

Çok zaman geçti yaklaşık bir buçuk yıl ondan sonra kimseye güvenemedim açılamadım sevemedim. Çoğu kez denedim ama olmadı. Onsuz olmadı... Aylar geçti yeniden geldi. İçimi kimseye açamazken ona açtım güvenimi kıran kişi olmasına rağmen ona açtım ne kadar garipti. Ama zaten ağladığım üzüldüğüm geceler yanımda o varmış gibi ona anlatmaz mıydım? Buna aşk mı deniliyor... Bilmiyorum. Peki ne hissediyorum bilmiyorum ama onun üzülmesini hiç istemiyorum yada ona bir zarar gelmesini beni o kadar üzmesine rağmen. Çok mu saftım? Ama bence o buna değiyordu. Evet terk etti beni ama haklı sebepleri yok muydu? Sonra defalarca af dilememiş miydi? Dilemişti. Peki sorun neydi? 

Kalbimde dolaşmadan 
          Benim diyemezsin bana 
          Ruhuma karışmadan 
          Canım diyemezsin bana 

Gözlerim kapansa da yıldızların altında...
          
          En güzel geceler sizin olsun <31

AYAYAY YENİ KİTAP YAZIYORUM OKUMAYA GOŞUUNN

Eski bir dosta;
          Seni hâlâ seviyor ve bekliyorum. Buna değiyicek ne yaptın?! Hiç birşey daha çok acı getirdin senin yüzüne kimseye güvenemiyorum içime atıyorum sonra birden patlayıp tek  başıma üstesinden gelmeye çalışyorum bu beni çok yoruyor düşünmek yoruyor yardım istiyorum ama kimseye güvenemiyorum duygularımı anlatırsam bana karşı kullanırlar diye çok korkuyorum üzülüyorum. Hepsi senin yüzüne ama hala mal gibi seni bekliyorum ben daha malım galiba...

Gene burdayım bu aralar hep burdayım. Ağlıyorum sebebini bilmiyorum göz yaşlarım yanağımı yakıyor başım ağrıyor hissetmek istiyorum. Sevgi istiyorum ama yalnız olmak istiyorum. Biri olsun ve onunla yalnız olalım istiyorum. Yoruldum bu yaşta neden bu kadar yorgun hissediyorum neden bu kadar bitmiş. 
          Daraldım bunaldım çok yalnız kaldım yazdım hayatımı bu şarkılara...