anlaşılmak içinmi yoksa daha çok gizlenmek içinmi yazıyordum bilmiyorum ama sanki psikoloğum olmuştu kalem ve kağıt.kendime olan suskunluğumu aşmaktı yazmak,dilimin dönmediğine harf giydirmekti.içimdeki yabancıyla ancak bu şekilde iletişime geçebiliyordum.hem kendim hem de başkası olabiliyordum yazınca...kağıda gömdüğüm herşeyin içinden kendimi çıkarıp,her seferinde şaşırabiliyor ve mutlu olabiliyorum.ne güzel şeydi insanın kendine rağmen yazabilmesi...
Following
