J.

buraya yazdığın şeyler çok hoşuma gitti

Erkekler de ağlar, Theodore. Ama eminim ki hiçbir erkek, koynumda ağlayarak böylesine samimi ve içten görünmezdi.

buna nasıl tahammül ediyorlar? her günü pes etmeden, umutsuzluğa kapılmadan, intihar etmeden, hatta siyaset tartışmaya devam ederek nasıl atlatıyorlar?
          
          | osamu dazai

bazı insanlar kendi kendine iyileşmek zorundadır. kimseye yardıma ihtiyaçları olduğunu anlatmazlar, belli etmezler.
          
          | bukowski

kurtuluşu bir başkasında görmek, yıkılmanın en güvenli yoludur.
          
          | simone de beauvoir

inanıyorum ki herkes ruhunun tapınağında yalnızdır ve yalnız olmalı, yalnız bırakılmalıdır. bırakın herkesin içindeki bu mabet dokunulmamış, lekelenmemiş olarak kalsın. bırakın insanlar istedikleri elleri, istedikleri sevgi ve şiddetle sıksınlar.

sanatla uğraşan insanlar yaşamı seven ve anlayan insanlardır.

Rüzgar essin, saçına yel değmesin. Dünya yıkılsın, ayağına bir taş değmesin.

içimde hep ne olduklarını bilmediğim gizli ve meçhul ümitlere sarılmıştım, onlar olmasa bir saniye nefes alamazdım; çünkü bütün hesaplar aleyhime çıkıyordu, bu meçhul ümitler beni aldatırlarsa mahvolacaktım.

biliyor musun andrey, benim içimde ne yakıcı ne de kurtarıcı hiçbir ateş yanmadı. hayatımda hiçbir zaman başkalarınınki gibi gittikçe renklenen, parlak bir güne çevrilen bir sabah olmadı; bir sabah ki yakıcı öğlesi geçtikten sonra yavaş yavaş solsun ve kendiliğinden akşama karışsın. hayır, benim hayatım sönmüş başladı. tuhaf, fakat böyle. kendimi bilir bilmez sönmeye başladığımı hissettim. gurur hayatın tuzudur derler; gururum nereye gitti? ya ben yaşadığım hayatı anlayamadım ya da bu hayatın hiçbir değeri yoktu. daha iyisini de bulamadım, göremedim, kimse de göstermedi. sen bir gelip, bir kayboluyordun, tıpkı parlak, parlak bir kuyrukluyıldız gibi; bense her şeyi unutuyor, ağır ağır sönüyordum.