🕊

Ey benim siyahi anlamlı kılan örtüm!
          Bilmez misin bütün renkler kıskanır seni,
          Tıpkı gece gibi hakimsin bütün renklere.
          
          Aydınlıkta göze çarpan onlar olsa bile,
          Günün sonunda sana imreniyorlar...
          Şiirler yazıyorlar senin için...
          Ayetlerde geçiyor adın.
          Bir aşktı seni giymek...
          Sana tutulmak sana bürünmek,
          Ve seninle takvaya adım atmak. 
          
          Sana nefretle bakanlara sabr versin,
          Sana kırıcı sözler sarfedene ağlamayasın...
          Sana el uzatana direnesin. 
          Unuttun mu? Biz canımız pahasına anlaşmıştık seninle
          
          Zaten kim bizi ayırabilir ki?
          Ben degerimi seninle bulmuşken...
          Seninle takva yolum çiçek açmışken,
          Seninle karanlığım aydınlanmışken,
          Birbirimize bu denli bağlıyken...
          Bilemezler mi senin ancak benim başım ile çıkacağını!
          Sen bedenimden göçersen benimde hakkımdır göçmek...
          
          Ey benim kara sevdam!
          Var misin benimle mezara kadar yol almaya?!

 Ve biz sadece Allah'a teslim olduk...
          
          ~Bakara:136

Kimsenin konuşmadığı bir dil gibiyim...
          Kimsenin inanmadığı bir deli.
          Yazarın bile okumadığı bir kitap.
          Hiç çalmayan bir şarkı.
          Hiç sorulmayan soru gibiyim. 
          Kalabalıklar içinde varım. 
          Ama YOK gibiyim...

Küsmek nedir bilir misin?
          Küsmek dürüstlüktür.
          Çocukçadır ve ondan dolayı saftır. 
          Yalansız'dır. 
          Küsmek; seni seviyorum'dur. 
          Vazgeçmemektir. 
          Beni anlatır küsmek. 
          Kızdım ama hala buradayimdir, girmiyorumdur, 
          gidemiyorumdur. 
          Küsmek; nazlanmaktir, yakin bulmaktır, benim için değerlisindir. 
          Küsmek, sevdiğini söyle demektir. 
          Hadi anla demektir. 
          Küsmek; umuttur, acabaları bitirmektir, emin olmaktır. 
          Yani, diyeceğim o ki;
          Ben sana küstüm. 
          
          
          

Başımı öne eğip sustum... çünkü insan, en çok acıdığı yerde kusuyor hayata... en çok acıdığı yerden ağlıyor, ölüyor... ve birgün, acıdığı yerden tekrardan doğuyor...
          Yanı insan aslında alışıyor; acıdığı yerden önce ölmeye, sonra yaşamaya...

Mesele sevmek değil,
          Kime sorsam seviyor zaten. 
          Mühim olan güzel sevebilmek,
          Kırmadan, dokmeden,
          Yormadan, acıtmadan...

Ey namaz beni kıl, Rabb'ime yakın bir kul kıl...

@Aciz_Hayalperest  teşekkürler ^-^

@nisanyagmuruyum  yaptım:)

Kudüs, Mekke'dir. Kudüs, Medine'dir. Seven Kudüs'ü sevsin. Doğmak isteyen Kudüs için doğsun. Kudüs için doğmaya da değer ölmeye de…
          Kudüs, şehir değildir. O; dindir, imandır, davadır, heyecandır, simgedir, ölçüdür. Onunla ölçeriz cihat tutkumuzu...