Aşağıya bakma, yukarıya da öyle. Sadece bana bak. Gözlerin gözlerimde kalsın. Birbirimizin dengesiyiz unuttun mu? Ben gereksiz güçlüyüm, sen çok zayıfsın. Ben kötüyüm, seninse yüzünden bile güzel bir kalbin var. Pasparlaksın. Melek gibisin. Benimse hem bedenimde hem ruhumda çizikler, çatlaklar ve kırıklar var.
Ben soğuksam sen sıcaksın. Ben şeytansam sen melek... Ben ateşsem sen susun.
Anlıyorsun değil mi? Dengeyiz biz.
Sen benim törpümsün, bense senin alçınım. Sen benim fazlalığımı yontuyorsun, ben de senin eksiğini tamamlıyorum.
Biz birbirimize uymuyoruz. Biz birbirimiz için varız.
Güneş ay için yok ya da ağaçlar insanlar için var olmamış ama her kağıdın bir kaleme ihtiyacı vardır. İğnen var ama ipliğin yoksa dikiş dikebilir misin? Hayır. Sen ve ben kalemle kağıt gibiyiz, iğneyle iplik...
Biz muhtacız birbirimize. Biz dengeyiz.
O yüzden bende kal, o yüzden benimle kal. O yüzden benim ol.
Ya da git ve yarım kalalım. Muhtaç kalalım. İşlevsizleşip yok olalım.
Bu kadar...
