thedeadfeels
Seni hatırlatıyorum sanki
aurorese
kirilganhisler
bir gün yıldızlarım gözlerin olacak, canımın içi.
aurorese
git gide uzaklaşıyorum. buradan. kendimden. canımdan. hiç gitmez dediklerim gidiyor, geçmeyecekmiş sanıyorum. sonra bir bakıyorum, geçmiş. zamanında beni ezip geçen şeyler şimdi benden geçer olmuş. dönüp baktığımda çok hayal kırıklığı var burada, çok sevgi var. çok acı, çok gözyaşı var. şimdiyse elimde avucumda bir şey yok. ellerim boş geldim, ellerim boş gideceğim.
af buyur.
aurorese
“canım kızım, zaman yaşadığın acıdayken sonsuzdur; hiçbir şey geçemeyecekmiş, gürültü ve acı bitmeyecekmiş gibi gelir.
dinle, yağmur dindi.”
aurorese
çok üzüldüğümde, muhakkak hasta olurum.
aurorese
eskiden her üzüntümün tek bir noktaya çıktığını ve o nedenle hiçbir zaman barışamayacağımı düşünürdüm. insanın kendi iddiasından vurulması, her zaman bu kadar güzel hissettirmiyor.
aurorese
bazı şeyler geç de olsa bitermiş.
aurorese
‘gitti. sanırım bir daha gelmeyecek. zaten hep birazdan kalkacak gibi koltuğun en ucuna oturur, gözü ya kapı eşiğinde ya da duvar saatinde olurdu. hep onu çağıracak birinin sesini bekler, sabırsızlığından ellerini koyacak yer bulamazdı. çağıran olmadı ama o tam zamanında gitti.’
badview
aurorese
hala yaşamaya devam ediyorsam kalbimin güzelliği belki bir başkasında da anlam bulur belki diye.