¹³

burdayım.

eskiden bu platformda herkesi tanırdım. şimdiyse tanıdık insanlar gitmiş, profilleri kalmış sadece. yazık olmuş

kendini sev; ruhun iyileşsin. gözyaşlarını sil; yağmurlar dinsin.

herşey bittiğinde o parka tekrar gideceğim. tek sığınağım olduğunu bilmeyen ağaç altında oturacağım, zihnimdeki sesleri susturan çocukların kahkahalarını dinleyeceğim ve herşeyin bitişini elimde vişne suyumla kutlayacağım. bu arada vişneden nefret ediyorum söylemiş miydim? 

siyah beyaz olan bu dar sokaklarda artık mutluluğu anımsatan renkler dolu

senin tanımadığın insanın tanıdıklarından daha çok düşünmesi yük olurmuş insana

düşük zihinli birine anlamaması muhtemel olan bir şeyi anlatmamayı tercih ediyorum

"mutlu olacağız derdim ya sana, sanırım fazla inanmışım alyeska masallarına."