e

2'30

boynuma bıraktığın öpücükle nasıl baş ederim bilmiyorum. hem çok güçlü hem de çok kırılgan hissettiriyor. 

"Sesim düşer uçurumdan aşağıya bayım
          Hadi çay koy Don Ritchie, yine buradayım."
          
          ~NO.1
          ...
          
          Don Ritchie hayatının kalan bir kısmını uçurum kenarındaki bir evde geçirmiştir ve tek yaptığı intihar etmek için gelenlere evinde çay ikram ederek onları intihardan vazgeçirmektir. Bu sayede 160 kişiyi intihardan alıkoymuştur.
          
          

çok güzelsin,

*çok yorgunum... asırlara değil, sana seslenmek istiyorum. şöhretten, ebediyetten bana ne? istiyorum ki, bütün yazdıklarımı ve bütün yazacaklarımı yalnız sen okuyasın. ben, bütün ilhamlarım, bütün rüyalarım, bütün vecitlerimle yalnız seni terennüm etmek, şarkılarımı yalnız senin için söylemek istiyorum.

"hiçbir zaman vazgeçme, Catherine. içinde öyle çok şeye sahipsin ki, hepsinden soylusu da, mutluluk duygusu taşıyorsun. Yalnızca bir erkeğin yaşamını bekleme. onca kadın bunun için yanılıyor. sen yaşamı bizzat kendinde ara."

sen, çıldırmış şairlerin bitmeyen mısralarında bahsettiği birisin. 

"Kalbim kimsede olmayan o güzel kalbine gönüllü olarak mahkum." 

ben dünyanın başlangıcına yakınım.
          çiçeklerin nabzını tutuyorum.
          suyun ıslak kaderine, ağacın yeşil olma adetine aşığım.

"Susmuş bir yanardağ. Küllenmiş bir ateş. Akmayan ırmak. Kokuşmuş su. Söylesene, nerede kayboldun sen? Gülden hangi köşe başında vazgeçtin? Ne zamandan beri başına bir kuş tüyü konduğunda ağzından burnundan kan boşanmaya başladı? Yaran o kadar mı derin? Kolun, kanadın nerede kırıldı? Hangi kördüğümü, içinde bir ukde bile kalmadan kendi ellerinde boynuna attın? Sendeledin, düştün ve bir daha kalkamadın? Sonsuz bir matlığın bu şehrin üzerine çöktüğü ve bir daha çekilmeyeceğini ne zaman anladın? Söylesene, ağlamayı ne zaman unuttun? "